Πριν από μερικές ημέρες, ο Γιώργος Λακόπουλος, πρώην υπάλληλος του Σταύρου Ψυχάρη, έγραψε ένα διαδικτυακό άρθρο για τις παρεμβάσεις των πολιτικών (κυρίως του Κυριάκου Μητσοτάκη) προς εκδότες, γεμάτο ανακρίβειες, ιδιαίτερα όταν προσπαθεί να δημιουργήσει εντυπώσεις και να εξωραΐσει το παρελθόν προς την κατεύθυνση που τον βολεύει. Γράφει:
«Έτσι κατέστρεψαν τον Σταύρο Ψυχάρη. Με την οιωνεί τρομοκρατική παρέμβαση Μητσοτάκη στη Βουλή και συνέργειες μέσα από τον ΔΟΛ και πίσω από την πλάτη του Ψυχάρη εμποδίστηκε η μεταβίβαση του ΔΟΛ στον επιχειρηματία Ιβάν Σαββίδη.
»Προηγουμένως κάποιοι εμπόδισαν τον Ψυχάρη να ασκήσει το δικαίωμά του να τοποθετήσει σε μια από τις εφημερίδες του τον φίλο και κουμπάρο του Βασίλη Μουλόπουλο- αείμνηστο πλέον- που είχε μετάσχει στην επιτυχία του Βήματος ως στέλεχος από δεκαετίες.
»Αυτά συνέβησαν προτού εμφανιστεί ο Μαρινάκης, ήτοι προτού μπουν οι τράπεζες και κατάσχουν τον ΔΟΛ για να τον βγάλουν στη συνέχεια σε δημοπρασία και να καταλήξει στον σημερινό ιδιοκτήτη τύπου που πλειοδότησε».
Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή σε αυτές τις τρεις παραγράφους: κανένας τρίτος δεν κατέστρεψε τον Σταύρο Ψυχάρη, τα κατάφερε μόνος του. Δεν υπήρξε καμία συνέργεια μέσα από τον ΔΟΛ, τον οποίο είχε φροντίσει να ελέγχει απόλυτα ο Ψυχάρης, εκτός κι αν ο Λακόπουλος εννοεί κάποια μέλη της οικογένειας Ψυχάρη.
Είναι πολύ βολικοί αυτοί οι κάποιοι που δεν κατονομάζονται, κάτι σαν τα ρακούν του παραμυθιού που εμφανίζονται στην κατάλληλη στιγμή από το πουθενά και ανατρέπουν την αφήγηση. Όμως κανένας δεν εμπόδισε (με ποιον τρόπο άλλωστε;) τον Ψυχάρη να τοποθετήσει τον Βασίλη Μουλόπουλο οπουδήποτε. Αντιθέτως, μάλλον ο Μουλόπουλος επιβλήθηκε εκ των πραγμάτων για να διαπραγματευτεί μια λύση, και στο τέλος σήκωσε τα χέρια ψηλά.
Πριν γίνει η δημοπρασία συνέβησαν και άλλα. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης είχε εμφανιστεί μήνες νωρίτερα και προσπαθήσει να αποκτήσει τον ΔΟΛ, αλλά έκανε πίσω όταν ο Ψυχάρης ανακοίνωσε το ποσόν που αξίωνε ο ίδιος για να μεταβιβάσει την υπερχρεωμένη επιχείρηση. Ανάλογες κινήσεις έγιναν και από τον Φώτη Μπόμπολα και από τον Ιβάν Σαββίδη, με το ίδιο αποτέλεσμα, προτού γίνει η κατάσχεση. Και αυτές είναι μόνον οι περιπτώσεις που είναι ευρύτερα γνωστές.
Στη συνέχεια, το γιατί πλειοδότησε για τον ΔΟΛ ο Μαρινάκης και όχι ο Σαββίδης, παρά την σκανδαλωδώς ευνοϊκή ρύθμιση που είχε ετοιμάσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ερώτημα που πρέπει να απευθυνθεί προς τον Σαββίδη. Ο οποίος επωφελήθηκε από παρόμοια μεταγενέστερη ρύθμιση για τον επίσης υπερχρεωμένο «Πήγασο» και απέκτησε εκείνη την επιχείρηση χωρίς ανταγωνιστή.
Όσο για τις παρεμβάσεις πολιτικών και τις σχέσεις τους με εκδότες και στελέχη, ο Λακόπουλος σίγουρα θα έχει πολλά και ενδιαφέροντα να πει ― αν ποτέ το θελήσει. Έχει δει και έχει ζήσει ουκ ολίγα στη θητεία του σε ποικίλους εκδοτικούς οργανισμούς, και μπορεί να μιλήσει όχι μόνον για τη ΝΔ, αλλά και για το αγαπημένο του ΠΑΣΟΚ, και τη μετεξέλιξή του, τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μικρός ο τόπος, μικρότερη η πιάτσα. Όλοι έχουμε την πορεία και την ιστορία μας, και γνωριζόμαστε μεταξύ μας.
Υστερόγραφο: ο Λακόπουλος δείχνει ευαισθησία στην περίπτωση του πρώην εργοδότη του. Σε μεταγενέστερη ανάρτηση, σημειώνει:
«Να κάνουν το σταυρό τους ορισμένοι που η υγεία του πρώην ιδιοκτήτη του ΔΟΛ δεν του επιτρέπει να δείξει σε ορισμένους ευνοούμενους του, που “τον έδωσαν” πίσω από τη πλάτη του για χάρη του Μητσοτάκη, τι εστί πληρωμή με το ίδιο νόμισμα. Αν και ποτέ δεν ξέρεις. Ένα βιβλίο που γράφει μπορεί να έχει ωραίες περιγραφές για κάποιους».
Πάλι ορισμένοι και κάποιοι, ακατονόμαστοι. Αλλά ο Ψυχάρης δεν είναι πια σε θέση να γράψει βιβλίο. Όπως και με τη περιβόητη συνέντευξη Καραμανλή, που όλο απειλούσε ότι θα τη δημοσίευε μετά θάνατον του πολιτικού, έτσι και το βιβλίο του, μάλλον το έφαγαν μια νύχτα αυτά τα μοχθηρά ρακούν, που ενδημούν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.
