Κι όμως, ο κόσμος θα μπορούσε να σώζεται, δώδεκα παιδιά τη φορά. Κι αφού χωρίζαμε όλα τα παιδιά σε δωδεκάδες, κι αφού σώζαμε όλα τα παιδιά, ύστερα να περνούσαμε και στους μεγάλους. Γιατί ο κόσμος θα μπορούσε να σώζεται, δώδεκα μεγάλοι τη φορά. Αντ’ αυτού, ο κόσμος καταστρέφεται, δώδεκα πνιγμένα, δώδεκα πεινασμένα, δώδεκα βομβαρδισμένα, δώδεκα φυλακισμένα σε στρατόπεδα παιδιά τη φορά, δώδεκα πνιγμένοι, δώδεκα πεινασμένοι, δώδεκα βομβαρδισμένοι, δώδεκα φυλακισμένοι σε στρατόπεδα μεγάλοι τη φορά. Κι όμως ο κόσμος θα μπορούσε να σώζεται, αν τον χωρίζαμε σε δώδεκα ανθρώπους τη φορά. Αυτός ναι, θα ήταν ένας φυσικός τρόπος να χωριστούμε οι άνθρωποι. Αντ’ αυτών, χωριζόμαστε σε έθνη, τάξεις, φύλα και διάφορες άλλες κατηγορίες, βάσει των οποίων εξουσιάζουμε κι εξουσιαζόμαστε, θεωρούμε ότι είμαστε διαφορετικοί και όχι ίδιοι, σαχλαμάρες δηλαδή με τις οποίες ο κόσμος καταστρέφεται, δώδεκα κατηγοριοποιήσεις ανά άνθρωπο τη φορά.
Δώδεκα παιδιά τη φορά
11-07-2018