Για την ουσία της υπόθεσης Δημάκη δεν έχω να πω πολλά: θεωρώ αυτονόητο και στοιχειώδες να λάβει αυτό που δικαιούται: εκπαιδευτική άδεια. Ακόμα κι αν δεν έκανε απεργία πείνας και δίψας, ακόμα κι αν δεν κινδύνευε η ζωή του, ακόμα κι αν δεν είχε αριστεύσει, ακόμα κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε πρωτοστατήσει πριν λίγα μόλις χρόνια σε ανάλογες διαμαρτυρίες. Σε κάθε περίπτωση. Η απεργία πείνας και δίψας κάνει πιο επιτακτικό και τραγικό αυτό το ―δίκαιο, ούτως ή άλλως― αίτημα.

Φαίνεται όμως ότι δεν τα βρίσκουν όλοι τόσο αυτονόητα και στοιχειώδη τα παραπάνω. Και δεν μιλάω για κάποιους συντηρητικούς ή υπερσυντηρητικούς. Αλλά για το υπουργείο Δικαιοσύνης. Θα περίμενε κανείς να ενεργήσει με κάποιο τρόπο για να βρεθεί λύση. Όχι μόνο δεν το έκανε, ούτε σιώπησε, αλλά φρόντισε να παρέμβει. Ηχηρά. Και έβγαλε μια ανακοίνωση (www.ministryofjustice.gr/site/el/ΑΡΧΙΚΗ/tabid/64/itemid/2961/amid/532/.aspx) η οποία, υπό τον γραφειοκρατικότατο τίτλο «Διευκρινίσεις σχετικά με το αίτημα εκπαιδευτικής άδειας κρατουμένου», αποτελεί αποτελεί μνημείο κυνισμού. Δεν εξηγεί μόνο ―ενώ δεν έχει καμιά δουλειά να το κάνει― γιατί δεν δικαιούται άδεια ο κρατούμενος. Αλλά, επιπλέον, φροντίζει να τον κατονομάσει ως «κατάδικο για ληστείες», να επισημάνει ότι μπορεί παρακολουθεί εξ αποστάσεως, να τον νουθετήσει («η εκπαίδευση δεν μπορεί να είναι το πρόσχημα για προνομιακή μεταχείριση»). Και στο καπάκι, αφού έχει κάνει όλη αυτήν την καραπεμβασάρα, το υπουργείο καταλήγει ότι… «δεν έχει καμία αρμοδιότητα παρέμβασης στο θέμα» (υπέρ, προφανώς, αφού κατά παρενέβη μόλις…) και ότι η «προστασία της ζωής βέβαια αποτελεί σε κάθε περίπτωση ύψιστο αγαθό που θα προστατευθεί με κάθε τρόπο, στο πλαίσιο του νόμου» (λέγε με υποχρεωτική σίτιση, δηλαδή).

Δεν θα κάνω χαρακτηρισμούς για την ανακοίνωση, αν και νομίζω ότι της αρμόζουν οι χειρότεροι. Θυμάμαι πάντως τις πύρινες διαμαρτυρίες διαφόρων συριζαίων (εμού μη εξαιρουμένου, βεβαίως), πριν λίγα χρόνια, στην υπόθεση Ρωμανού και άλλες παρόμοιες. Και ανακοινώσεις και διαμαρτυρίες και βάλε. Από εκεί μέχρι τις «Διευκρινίσεις σχετικά με το αίτημα εκπαιδευτικής άδειας κρατουμένου» και τις κυνικές νουθεσίες της, ένας τεράστιος δρόμος, που διανύθηκε, φαίνεται, τόσο εύκολα. Έχω όμως μια απορία, επί του πραγματικού: Το υπουργείο Δικαιοσύνης και τα στελέχη του, εκδίδοντας αυτή την ανακοίνωση τι στο διάβολο έχουν στο κεφάλι τους; Ότι θα αναγκάσουν τον απεργό πείνας να σταματήσει, σιτίζοντάς τον λ.χ.; Ότι θα παίξουν με τη ζωή του; Τι ακριβώς; Μου είναι ακατανόητο.

Δεν είναι η ώρα των αναλύσεων όμως. Αυτό που πρωτεύει είναι ο Β. Δημάκης να πάρει αυτό που δικαιούται και να μην κινδυνεύσει άλλο η ζωή του.