Οι δήθεν χειρουργικές πολεμικές ενέργειες στη Γάζα, η αυτόνομα εκδηλωμένη συμπεριφορά των βραδυνών πανδημιστών και η επιμένουσα, γηράκουσα απαισιοδοξία των ήδη εμβολιασμένων γενεών, δεν κρύβουν πως οι νέοι άνθρωποι, τολμηρά και καθόλου επιφανειακά, αρνούνται να εκμάθουν, να σπουδάσουν κατά τα χούγια των ηλικιωτών, να διαπραγματευτούν, έστω, την παρούσα θέση τους, τώρα που οι μισοί κάτοικοι του πλανήτη χώρισαν τα τσανάκια τους με τον «πολιτισμό».

Μπορεί να σας φαίνεται ένα είδος χίπικης επαναφοράς και πως κάτι δημιουργικό κρύβεται στη σάχλα και στη μπίχλα της Τέχνης και της Ρητορικής, αλλά αυτά να τα λέτε φρίσσοντες, αργότερα, όταν θα δίνετε λογαριασμό στις ονειρώξεις σας και στον Άγιο Πέτρο.

Χαιρετίσματα πως οι σπουδές είναι αχρείαστες, πως οι μεσόκοποι νομίζουν πως όλα είναι μια συγχωρητέα εξαίρεση, και πως υπάρχει ακόμη οίστρος, ηδονή και οργή, ακόμη και σε έναν γελαστό κουφιοκεφαλάκη που σε μαχαιρώνει γλυκά για να βγάλει γκόμενα.

Αφήστε το καλύτερα. Βιώνουμε μεταπολεμική περίοδο, ενώ από παντού διογκώνεται ο προπολεμικός χώρος.

Το κακό θα μας έρθει από τους ματιασμένους.