Γνωρίζαμε ότι τα νεογέννητα εστιάζουν την προσοχή στο ανθρώπινο πρόσωπο και δείχνουν προτίμηση σε σχήματα που θυμίζουν πρόσωπο, όπως τρεις κουκκίδες σε διάταξη τριγωνική αντεστραμμένου δέλτα. Δεν γνωρίζαμε όμως τον τρόπο που το έμβρυο αντιδρά στην εικόνα. Ελάχιστο φως διεισδύει στην υγρή ασφάλεια της μήτρας και για πρώτη φορά φέτος μελετήσαμε συστηματικά τις αντιδράσεις του εμβρύου εκεί, στη διάρκεια των τριών τελευταίων μηνών της κύησης (δείγμα από 39 έμβρυα). Προβάλαμε οπτικό ερεθισμό στον μητρικό ιστό γύρω από το μικρούλη, τρεις φωτεινές κόκκινες κουκκίδες, και είδαμε το προσωπάκι του να παρακολουθεί το τριγωνικό σχήμα καθώς γλιστρούσε στη σάρκα της μητέρας (με τον τρόπο που εμείς παρακολουθούμε κινούμενους αστερισμούς σε προβολή πλανητάριου). Είδαμε επίσης να δείχνει την ίδια προτίμηση με τα νεογέννητα σε φωτεινό ανάδελτα το οποίο θυμίζει ανθρώπινο πρόσωπο.

…Να δεις απ’ το πάραθυρό σου το πρόσωπό μου φωτεινό να σχηματίζει αστερισμό… έγραψε σε ποίημα του ο Χατζιδάκις. Δεν πείθομαι εύκολα. Γυρνώ σε αυτό που έγραψε ο Thomas Wolfe: …Γυμνοί και μόνοι ήρθαμε στην εξορία. Στη σκοτεινή μήτρα δεν ξέραμε το πρόσωπο της μητέρας μας^. απ’ τη φυλακή της σάρκας της ήρθαμε στην ανείπωτη και απερίγραπτη φυλακή αυτής της γης…

Φυλακή το αποτύπωμα της φύσης, δεν μπορείς να ξεφύγεις – κάθε μητέρα μια φυλακή. Σταμπαρισμένοι με το τατουάζ της ερχόμαστε στον κόσμο, στην εξορία του Wolfe, και στους άλλους. Το άγγιγμά τους θηλιά στο λαιμό και κόλαση.