Δεν θα ήταν υπερβολή να σημειώσω πως διαβάζω στα σόσιαλ μίντια τουλάχιστον μία ανάρτηση κάθε εβδομάδα για αγενείς συμπεριφορές σερβιτόρων ή πωλητών σε καταστήματα. Για το πόσο άχρηστοι είναι, πόσο βαριούνται, με πόση αυθάδεια συμπεριφέρονται.
Ουσιαστικά, τα δύο αυτά επαγγέλματα έχουν φτάσει να συγκεντρώνουν τον κοινωνικό σχολιασμό των χρηστών περισσότερο από το παλιό τρεντ-πόλο έλξης των ταξιτζήδων. Υπάρχει βέβαια μία βασική διαφορά στον τρόπο που σχολιάζονται οι μεν και πως οι δε. Ενώ με τους ταξιτζήδες υπήρχε σαφώς η κριτική περί καθαριότητας των αυτοκινήτων τους, τον αντικαπνιστικό νόμο, την πολυλογία τους, οι περισσότεροι προτιμούσαν την αστεία πλευρά των οδηγών, που τους παρουσίαζαν ως γνώστες των πάντων. Γελάσαμε, ωραία ήταν. Το θέμα με τους σερβιτόρους και τους πωλητές επικεντρώνεται αυστηρά στα λίγα λεπτά συνομιλίας μαζί τους κρίνοντας έναν εργαζόμενο για όλη του την εργασιακή ζωή…
Και βέβαια, όλοι ειδήμονες θεωρούν πως το επάγγελμα του πωλητή ή του σερβιτόρου είναι απλοϊκό. Έτσι, καταδεικνύουν ο καθένας με τον δικό του τρόπο πόσο λάθος το κάνουν και πόσο καλύτεροι θα ήταν εκείνοι στη θέση τους…
Ο πωλητής έχει γίνει το μέτρο σύγκρισης ευγένειας, μέτρο σύγκρισης επαγγελματικής επάρκειας, μέτρο σύγκρισης ευρωπαϊκής ταυτότητας, μέτρο σύγκρισης της εργασιακής κουλτούρας μίας ολόκληρης κοινωνίας που απλήρωτη, άνεργη, υποβασταζόμενη ικετεύει λάμψεις καθημερινής πολυτέλειας από τα λόγια του ανθρώπου πίσω από το γκισέ. Τον παρακαλάει σχεδόν να του φερθεί καλά, να του δώσει το στάτους που πιστεύει ότι αξίζει ως καταναλωτής, δηλαδή ον που κινεί τα νήματα. Κοιτάει μέσα στα μάτια του σερβιτόρου και εκλιπαρεί για λίγη δουλικότητα, να κάνει λίγο τη Μενεγάκη και να γοητευθεί σε ένα σόου με έναν θεατή. Τον χλευάζει, τον πατάει στη μούρη αλλά δίνει μεγάλη βάση στα λόγια του, στη συμπεριφορά του. Απαιτεί. Του ζέχνουν όλα. Τον κοιτάει καχύποπτα, τον θέλει σε απόσταση αλλά και δίπλα του παραμάνα και ακριβοπληρωμένη μπέϊμπι σίτερ. Να είναι καλός αλλά όχι γλειφτρόνι. Να συστρέφει τα νοήματα, να κρατάει τις ισορροπίες, να είναι μεταμοντέρνος χιπστερ, ατσίγαρος, ετοιμόλογος, σπιντ ράνερ, αεροβόλο, μαζούτ καύσιμο, σταντ απ κομίντιαν, κεκαλυμμένος Μακιαβέλλι, πληθωρικός και μαζεμένος, τρέντι και ρετρό, γκόμενος, εραστής, σύζυγος και πάνω από όλα ο πωλητής σου, ο ανταποκριτής σου στην μάχη με τα ψώνια όλων όσων περνούν από το κατάστημα και άλλων τόσων -πανανθρώπινος.
Ο πωλητής δε πρέπει να έχει πάρει ένα κάρο βαρβιτουρικά, να έχει απωλέσει τα όνειρα πριν τα πτυχία, να κάνει τον Ταρζάν στα ράφια, να κάνει τον καθετήρα για τα ούρα των σεντς του πελάτη, να είναι τζέντλεμαν και αφηγητής, να είναι ένας θεός με αποτελεσματικότητα δικαστή σε μία έκπτωτη ηθικά κοινωνία, να είναι το άλφα και το ωμέγα του κόσμου αφού πρεσβεύει το σπουδαιότερο της μηχανής του καπιταλιστικού συστήματος, να είναι η δικλείδα ασφαλείας μεταξύ εκείνου και του προϊόντος, να είναι ανθρώπινος και επαγγελματίας.
Και η υπεραξία του πίσσα και πούπουλα γιατί σιγά μωρέ.. τι είναι ένας πωλητής, ένας σερβιτόρος.
