Κοντεύει ημέρα πίσημος, με γλύκαις, πακλαβάδες και σαραγλάκια, ήτοι το 61ο αντάμωμα Γραικώνε και Τουρκώνε, όπου θε να γαβουστίσουν εμπιστευτικά, με την θαλάμη γεμάτη α σον ρεβόλβερ.

Μαύρη Δευτέρα θε να είναι πλην όλοι ξέρουν την συνέχεια. Θα αρχινήσει με σορόπια, θα πέσει η πρώτη ψιλή, θα τσακωθούσι και από 3ης ώρας της συνάντησης (παίζει και να συμβεί στην Τρίτη ημέρα για τις εντυπώσεις) τα δύο μέρη, χτυπημένα αμοιβαίως στα πλευρά και κατά κόρρης (κόρρη δε είναι είτε το μάγουλο είτε η σιαγών αμή και ο κρόταφος παίζει) θα επιστρέψουν στην αγαπημένη τους Τσιγκολελέτα.

Για τελευταία φορά το θυμίζω: εμείς ζητάμε να λυθεί ενάμισο ζήτημα, αφτούνοι κάθε μεσοβδόμαδο γεννάνε και άλλο αυγό απαιτήσεων, καθώς έχουν εκτροφείο από αλανιάρες κλώσσες και μας εμπαίζουν αριστοτεχνικά επειδή έχουν εμπεδώσει πόσο οξύθυμοι είμεθα.

Λοιπόν χαιρετίσματα στους εδικούς μας, αλλά θέλει κτηνώδη ψυχραιμία όταν ζητάνε νησιά, μουφτήδες, ΑΟΖ και του μπογιατζή τον κόπανο. Πρέπει, Σιθάσπιδες, αμέσως να ζητήσουμε απαράγραπτα δικαιώματα στην γραμμή Αίνου-Μηδείας, βάση υδροπλάνων στο Τεκίρνταγ, επιστροφή της Ανατολικής Θράκης και Ίμβρο-Τένεδο απαρεγκλίτως και δεν αναφέρω τι θα ζητήξουμε στα μέρη του Σαρπηδόνος και του Απολλωνίου Τυανέως. Με τέλεια ρητορική τέχνη, παρακαλώ. Όχι αιτήματα στο πόδι. Και δάκρυα πολλά των εδικών μας, όπως πράτει ο Μπάηντεν.

Ελπίζω να βοήθησα.