Τρεις επικρατούσες, μονοθεϊστικές θρησκείες, έχουν μια κοινή λέξη: το «αμήν». Είναι μια καλή αρχή να μονοιάσουν, αλλά μάλλον πρέπει να μετακομίσουμε σε άλλον πλανήτη- τι λέω: αστερισμό.

Απεναντίας, η κόλαση με τες φωτιαίς και τα καζάνια της, μας φανερώνει αθέλητα την κατάσταση στον Παράδεισο: εκ των πραγμάτων, είναι κατάψυχρος, μπούζι, παγωμένος, κοντά στο απόλυτο μηδέν. Βλέπετε, άλλη πύλη προς την ευάρεστη αιωνιότητα δεν υπάρχει.

Ακόμη και οι Αίνοι, οι Ύμνοι, σβολιάζουν και πέφτουν ωσάν τα γυαλάκια στο πετρωμένο γρασίδι. Τόσο κρύο έχει. Γι’ αυτό και τυχερός ο που αφουγκράζεται το μαλακό παφ παφ που ακούγεται όταν χιονίζει χωρίς να φυσάει και οι νιφάδες συναντούν τις φιληνάδες τους, άλλες νιφάδες.

Έπειτα απ’ αυτό, κανονίστε την πορεία σας οι θερμόαιμοι, οι αλαλάζοντες, οι φλογισμένοι και οι πόθους τρέφοντες. Tίποτε δε χάθηκε. Αφήστε που, υπό προϋποθέσεις, ο πάγος καίει.