Tους φίλους πρέπει να τους υποστηρίζουμε όταν γίνονται στόχοι άδικων επιθέσεων. Αλλά ακόμα περισσότερο πρέπει να στηρίζουμε τους αντιπάλους μας ή κάποιους που δεν τους ξέρουμε καν, όταν δέχονται άδικες επιθέσεις. Κι αυτή είναι η περίπτωση του Δημήτρη Καιρίδη.
Δεν είναι παραδοξολογία αυτό, ούτε το λέω για λόγους «αβρότητας», αλλά για έναν πολύ βασικό λόγο: το άδικο είναι άδικο, κι αυτό είναι απόλυτη αξία – δεν εξαρτάται από το αν εκείνος που βρίσκεται στο στόχαστρο είναι φίλος ή εχθρός, απεχθής ή συμπαθής κ.ο.κ.
Τον Δημήτρη Καιρίδη δεν τον ξέρω προσωπικά, και λίγο μόνο γνωρίζω το έργο του. Ξέρω όμως πολύ καλά ότι είναι επικίνδυνη η επίθεση που δέχεται ως «εθνομηδενιστής», επειδή έχει πει ότι «είμαστε παιδιά των Οθωμανών», «όλα τα έθνη είναι τεχνητά», τον «μύθο της ποντιακής γενοκτονίας» κλπ. κλπ. (βεβαίως, από ολόκληρες ομιλίες, τα «τζιμάνια» έχουν εντοπίσει κάποιες αράδες, τις πιο «σκανδαλιστικές»). Και πρέπει να τον υπερασπιστούμε, να σταθούμε στο πλευρό του, χωρίς κανέναν αστερίσκο. Πρώτον, γιατί όλα τα παραπάνω εμπίπτουν απολύτως στην κατηγορία της ελεύθερης έκφρασης, της ελεύθερης επιστημονικής και πολιτικής άποψης· και, βέβαια, πολλά από αυτά που έχει πει αποτελούν κοινό τόπο για κάθε σοβαρό επιστήμονα – σιγά την πρόκληση! Δεύτερον, γιατί η εφημερίδα Δημοκρατία, που ξεκίνησε την επίθεση το έκανε με το γνωστό της τρόπο, διαχέοντας το δηλητήριο, τον φανατισμό και την αθλιότητα ως τρόπο πολιτικής αντιπαράθεσης.
Παραθέτω από το δημοσίευμα της Δημοκρατίας: «Ο πολιτικός κόσμος δεν βρίσκεται μόνο σε παρακμή, αλλά και σε προϊούσα σήψη. Προσφέρει θέσεις υποψηφίων σε λίγους ικανούς ανθρώπους και σε πολλούς ορκισμένους ανθέλληνες, ψυχολογικά διαταραγμένους, σε άτομα με απόψεις που ευνοούν τους εχθρούς της πατρίδας, σε ανερμάτιστους, γραφικούς και σε ουκ ολίγα προβληματικά πρόσωπα». Αναλόγως το έντυπο «ξεμπροστιάζει» στη συνέχεια άλλο υποψήφιο ευρωβουλευτή άλλου κόμματος «επειδή θέλει να αποποινικοποιηθούν η αιμομιξία, η κτηνοβασία και η εμπορία οργάνων. Επίσης, είναι, φυσικά, υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών και είχε πάρει θέση, ως ήταν αναμενόμενο, υπέρ του Σχεδίου Ανάν» [σημ. δική μου: όλα αυτά είναι έν και το αυτό για την εφημερίδα, εξού και η συνεπαγωγή: είναι, φυσικά υπέρ των Πρεσπών, του Σχεδίου Ανάν – και εις το πυρ το εξώτερον! Δεν γράφω καν το όνομα του ανθρώπου, αξιολογότατος άλλωστε, και δεν χρειάζεται να αναπαράγουμε την αθλιότητα].
Σε αυτό το πλαίσιο μου φαίνεται τύφλωση να προσπερνάει κανείς τον παραπάνω φασίζοντα λόγο και να αναπαράγει τις κατηγορίες ή τα λεγόμενα του Δημήτρη Καιρίδη για να τον εκθέσει, επειδή είναι πολιτικός αντίπαλος. Και όταν το κάνουν έντυπα και άνθρωποι που τοποθετούνται στην πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ το βρίσκω, εκτός των άλλων, εντελώς μικρονοϊκό και κοντόφθαλμο: με ανάλογες κραυγές είχε σηκωθεί ο κουρνιαχτός εναντίον του Νίκου Φίλη για τους Πόντιους, στην ίδια ακριβώς βάση χτίζεται ο κορμός της δημαγωγικής και τοξικής αντιπαράθεσης στη Συμφωνία των Πρεσπών.
Κι όσο γι’ αυτό που άκουσα να λέγεται, ότι ο Δημήτρης Καιρίδης εντασσόμενος στο ψηφοδέλτιο της ΝΔ έρχεται σε αντίφαση με όσα υποστήριζε, αυτό είναι κάτι που μπορεί να κριθεί πολιτικά· ωστόσο, δεν μπορεί γίνεται υποκριτικό άλλοθι και όχημα για νίβουμε τα χέρια μας, να σιωπούμε και να ρίχνουμε λάδι στη φωτιά, λειτουργώντας σαν τηλεβόας της Δημοκρατίας παραθέτοντας, δήθεν ουδέτερα, τα «πιπεράτα» χωρία των λόγων του που σκανδαλίζουν τους ελληνοπρεπείς πιστούς.
