…J’ai horreur de tous les métiers. Maîtres et ouvriers, tous paysans, ignobles…

Το 1878 ο Αρθούρος Ρεμπώ, έχοντας εγκαταλείψει οριστικά την ποίηση, έφυγε για την Κύπρο όπου δούλεψε για μια οικοδομική εταιρεία. Για να καταλήξει, δύο χρόνια αργότερα, στην Ερυθρά Θάλασσα στο Άντεν της Υεμένης και στη συνέχεια στο Χαράρ της Αιθιοπίας. Εκεί ασχολήθηκε με την εξερεύνηση και το εμπόριο καφέ και όπλων.

Σε μια επιστολή στη μητέρα του έγραψε:

…τουλάχιστο ν’ αποκτήσω ένα γιο, ν’ αφιερώσω ακέρια τη ζωή μου μεγαλώνοντάς τον σύμφωνα με τις ιδέες μου, οπλίζοντάς τον με πλήρη και σύγχρονη κατάρτιση ώστε να μπορέσει κάποτε να γίνει ένας φημισμένος μηχανικός, ένας άνδρας ορίζοντας, δύναμη και πλούτος μέσω της επιστήμης…

Κλείνοντας την εφηβεία, ο Ρεμπώ είχε ήδη ανατινάξει και γκρεμίσει τον κόσμο με την ποίηση. Συθέμελα.

Όπως οι περισσότεροι έφηβοι. Σιωπηρά.

Σαν ήρθε η ενηλικίωση, η σιωπή του Ρεμπώ, η συνειδητοποίησή του ότι ο κόσμος πρέπει να ξανακτιστεί.

Πριν τρεις μέρες πέθανε στο Παρίσι ο Ζαν-Πωλ Τεσαντιέ (Jean-Paul Teyssandier), πολιτικός μηχανικός, απόφοιτος της  Πολυτεχνικής Σχολής της Γαλλίας. Επικεφαλής της ομάδας που υπέβαλε προσφορά το 1993 για τη ζεύξη Ρίου Αντιρρίου.

Η γέφυρα παραδόθηκε το 2004, τέσσερις μήνες νωρίτερα από το συμβατικό χρονικό όριο, χωρίς υπέρβαση προϋπολογισμού και χωρίς κανένα αξιοσημείωτο ατύχημα.

Ο Τεσαντιέ υπήρξε, έως το 2014, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της ΓΕΦΥΡΑ Α.Ε.

Γέφυρες.

Το ράφι και πάνω του τα παλιά βιβλία μου, των 192 δραχμών. Το παλιό μου αυτοκίνητο πάνω από τη θάλασσα του Πατραϊκού, το χέρι μου στο τιμόνι.

Ορόσημα.