Σερφάροντας στο διαδίκτυο την προσοχή μου τράβηξε αυτή η φωτογραφία με το σχετικό άρθρο. Έχει διαπιστωθεί η αυθεντικότητά της, δίχως όμως να έχει εξακριβωθεί η ταυτότητα του/της φωτογράφου. Ένας αυστραλιανός πράσινος δενδρόβιος βάτραχος, Litoria caerulea το είδος, τη στιγμή που καταβροχθίζει, ζωντανό εννοείται, ένα μωράκι, ένα φιδάκι. Striking χαρακτηρίζει τη φωτογραφία η αρθογράφος, disturbing θα πρόσθετα εγώ. Μια αίσθηση ναυτίας, ειλικρινής η φωτογραφία με την αγωνία και την ασφυξία εξίσου αποτυπωμένες στο πρόσωπο θύτη και θύματος. Η τροφική αλυσίδα, ένας φαύλος κύκλος. Like a tunnel that you follow to a tunnel of its own. Περιστρεφόμενοι οι ρόλοι του θύτη και του θύματος.

Χρώματα, αρώματα και γεύσεις. Δύσκολη ήταν η ανάβαση στην κορφή της τροφικής αλυσίδας. Άξιζε όμως ο κόπος, πολυτέλεια και ορίζοντας εκεί ψηλά. Βλέπεις τα πάντα, η άνεση της απόστασης σε βοηθάει να αναδεικνύεις ομορφιά. Συνεχώς, στα πάντα. Ή τέλος πάντων να την εφευρίσκεις. Γευσιγνωσία.

Έτσι όλα μπαίνουν σ’ ένα σωστό δρόμο.

Δεν ειρωνεύομαι.