Δεν θέλω να διηγηθώ τον βίο του εκ μητρός πάππου μου, Ιωάννη Χατζή από το Γκόπεσι, βλάχου. Θέλω να παινέψω τον τρόπο που με χαρτζιλίκωνε μικρόν, όταν ήτονε κατάκοιτος και τυφλός και πήγαινα να τον χαιρετίσω στο ντιβάνι του. Αναζητούσε πιεστικά να του δώσω το χέρι σε εγκάρδια χειραψία και ανάμεσα στα δάχτυλα της στεγνής παλάμης του, φύλαγε μπαλάκι ένα χάρτινο πορτοκαλί δεκάρικο που μου το πάσαρε αφανώς στην δική μου παλάμη. Όσοι και να υπήρχαν στο δωμάτιο, κανένας δεν το έπαιρνε χαμπάρι.