Στις πόλεις και τα χωριά της χώρας οι ευσεβείς, ευυπόληπτοι κάτοικοι πηγαίνουν στις εκκλησίες με ήσυχη τη συνείδησή τους. Ανάβουν κεριά στα εικονίσματα, την ώρα που οι αληθινοί οσιομάρτυρες αυτού του κόσμου αφήνουν αβοήθητοι την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο του Παλαιού Φαλήρου, στα πεζοδρόμια της Γλάδστωνος και του Κερατσινίου, στα βράχια της Ρόδου, στους βάλτους των Ιωαννίνων.
Οι ευσεβείς και ευυπόληπτοι κάτοικοι βιάζονται να προλάβουν την καμπάνα που χτυπάει, βιάζονται να πάνε στην εκκλησία και γι’ αυτό ενίοτε, είναι εκείνοι που δίνουν τη χαριστική κλωτσιά σε όποιον δουν πεσμένο στο δρόμο τους.