Η Σοφία Μπεκατώρου είναι ένας αξιοθαύμαστος άνθρωπος, σε πολλά επίπεδα. Γνωρίζαμε το αθλητικό και το δημόσιο, που έφθασε σε κορυφές που δεν τις διανοούνται ούτε τις αξιώνονται οι περισσότεροι άνθρωποι. Τώρα μάθαμε και το προσωπικό επίπεδο. Αφού ολοκλήρωσε την εσωτερική διαδικασία να αρματώσει την ψυχή της, προχώρησε σε νομικές ενέργειες και στη συνέχεια δημοσιοποίησε την προσωπική της ιστορία. Δεν άφησε την κακοποίηση να προσδιορίσει τη ζωή της ως σήμερα, και δεν άφησε τη σιωπή της να προσδιορίσει της ζωή της στη συνέχεια. Η κυρία Μπεκατώρου είναι η μόνη που ξέρει τι βίωσε, πώς μπορούσε να αντιδράσει, και πότε. Η στάση της είναι άξια θαυμασμού και σεβασμού από όλους τους τρίτους.

Ένα παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι ενώ η Σοφία Μπεκατώρου αποκάλυψε δημόσια την προσωπική της ιστορία σε συνέντευξη που δημοσιεύτηκε στο Marie Claire στις 22 Δεκεμβρίου (το σχετικό βίντεο ανέβηκε στο YouTube μια μέρα νωρίτερα), ελάχιστα μέσα θεώρησαν την είδηση άξια λόγου για να την αναπαράξουν. Η συμμετοχή της όμως στις 14 Ιανουαρίου σε διαδικτυακή ημερίδα του υφυπουργείου Αθλητισμού με θέμα «Start to Talk/Σπάσε τη Σιωπή – Μίλησε, Μην Ανέχεσαι» και τα όσα είπε εκεί προβλήθηκαν από όλα τα μέσα, πέρασαν και στα σόσιαλ και η ιστορία της έγινε κοινό κτήμα. Και ευτυχώς. Γιατί αν υπάρχει ελπίδα να αλλάξει κάτι, θα αλλάξει μέσα από την ενημέρωση, την αυτοκριτική, και τις συζητήσεις ― ιδίως τις συζητήσεις που πρέπει να κάνουν οι γονείς με τα παιδιά τους.

Στη φωτογραφία διακρίνεται η ολυμπιονίκης της γυμναστικής Aly Reisman στη δίκη του γιατρού της Ομοσπονδίας των ΗΠΑ Larry Nassar, πρίν από τρία χρόνια. Περισσότερες από 150 αθλήτριες κατέθεσαν ότι ο Nassar τις κακοποίησε σεξουαλικά, και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 175 ετών. Το ερώτημα παραμένει αν η κακοποίηση αθλητριών και αθλητών είναι πιο διαδεδομένη στην Αμερική από όσο στον υπόλοιπο κόσμο, ή αν εκεί απλώς αποκαλύπτεται πιο εύκολα.