Μερικοί αιώνες πίσω, ποτέ δεν έβλαψαν την ελληνική πολιτική. Η εκλογή Μπάιντεν είχε δημιουργήσει, με τις απανωτές δηλώσεις του, σχετικό ρίγος — τόσο καίριες ήταν οι θέσεις του. Τι γενοκτονημένοι Αρμένηδες, τι σωρεία ευνοϊκών για την  Ελλάδα θέσεων του «περιβάλλοντος», άσε την αδαμάντινη άποψη για τους S-400.

Mε το λέγε-λέγε, οι επιχώριοι δημοσιογράφοι έστησαν την τρελή αποκριά τους: ο γέρος δε μασάει τα λόγια του, είναι κοφτός, σπαθάτος και θέλει να ακυρωθεί κάθε επιρροή του Τραμπισμού στο αμερικάνικο όνειρο. Ο Μπάιντεν κατεβαίνοντας στην Ευρώπη, θα επηρέζε αρνητικά τους ρεμπεσκέδες Ευρωπαίους, τους ατακτούντες Οθωμανούς, άσε πόσο θα έτρεμε ο Πούτιν και οι νυχτεριδοβάτες μυστικοπαθείς Κινέζοι.

Αυτή τη φορά, δεν υπήρξαν πυροτεχνήματα, νέα δόγματα, σάστισμα της διεθνούς κοινής γνώμης για κάποιο new deal. Τα αποτελέσματα των συναντήσεων Μπάιντεν δεν κοινοποιήθηκαν ευρέως, δεν έπεσε ρουμπατσίνα, το ΝΑΤΟ ήταν στα ντουζένια του, όχι ως επιβεβαίωση μιας συμμαχίας ατράνταχτης, αλλά ως αντάξιο απολειφάδι ενός yesman ονόματι Στόλτενμπεργκ, που μόνον με τον αλήστου μνήμης Ντάισελμπλουμ μπορούσε να συγκριθεί. Η Ευρώπη, τον χαβά της: καλοπληρωμένοι των Βρυξελλών, ενίοτε με πλαστά διδακτορικά, γκαφατζήδες συχνότατα και τα σπασμένα αγγλικά των να κρύβουν την ανικανότητα να εκφραστούν στη γλώσσα των προγόνων τους.

Ας λησμονήσω τις ημέρες στην γηραιά Αλβιόνα, επιστρέφοντας σε τρεις από τις συναντήσεις που προαναγγέλθηκαν και ολοκλήρώθηκαν.

Μητσοτάκης- Ερτοάν

Ο Μητσοτάκης αναγνωρίστηκε ως «σύμμαχος» και τον είπαν «κύριο». Το ρεζουμέ ήταν εκρηκτικό: τόσον ο χαλίφης, όσον και ο Κρητικός ηγέτης δεν εμπιστεύονται την γραφειοκρατία τους. Μόνοι τους θα ιδρύσουν σταθμό με σήματα Μορς, βοηθούμενοι από τις ικανότητες δύο ατόμων που εμπιστεύονται. Έμμεση αναγνώριση πως Ελλάς και Τουρκία υποφέρουν από ένα «Βαθύ κράτος» εκάστη, δομημένο από στρατόκαυλους, υπουργούς Εξωτερικών και άλλους επιδραστικούς, ενώ σε λίγο Τσίπρας και Μπαχτσελί θα παραστούν, ο μεν σε Γυμνοπαιδία, ο δε σε Σαραμπάντα του Ερίκ Σατί, διότι δεν είναι άξιοι για κάτι άλλο. Μπορεί να υπάρξει και κινηματογραφική συμπαραγωγή στο παράρτημα του στούντιο NU της Μπογιάνα, στους πρόποδες του λόφου Λανάρι.

Μπάιντεν- Ερτοάν

Ο Χαλίφης και σερίφης της Ανατολής, άφησε να κυκλοφορήσει απλώς μια διάδοση που δεν σημαίνει απώλειες αμερικανικού αίματος: άφκετέ μας να μείνουμε στο Αφγανιστάν, ώ γατάκια του πολέμου. Λέξη για Λιβύη, Αρμενία, Ναγκόρνο Καραμπάχ, ΑΟΖ και άλλα  ανατριχιαστικά. Ο Πρόεδρος δεν έγινε γνωστό εάν αντέδρασε ή ήταν η ώρα να πάρει το δυναμωτικό του. Εάν το ελληνοτουρκικό μήνυμα ήταν «αμάν καλοκαιράκι χωρίς ντράβαλα», το αμερικανοτουρκικό ήταν «δε μας θέλετε εχθρούς, τζιμάνια, και βάλτε πλάτη για κανένα F-35». Μεγάλη επιτυχία και εδώ.

Μπάιντεν-Πούτιν

Αν η συνάντησή τους στην «ουδέτερη Ελβετία» γινόταν πριν πενήντα χρόνια, θα είχαν πέσει οι πρώτοι διηπειρωτικοί πύραυλοι σε Ουκρανία και χώρες της Βαλτικής. Αλλά προτιμήθηκε να ξεσκονιστεί η πολιτική Ντελάνο Ρούσβελτ για υποστήριξη των μεταναστών από Εσθονία, Λιθουανία και Λετονία που πίεζαν την Δύση να απεμπλακεί από τα γκούλαγκ. Ανταλλάχτηκαν καρφιά (υποθέτω) αλλά επιστρωμένα με πλαστικό, έως και αλατόσφαιρες στο κουτουρού. Γενικώς, η Λευκορωσία θα παραμείνει ρώσικη και αμείλικτη, καθώς όλοι χρειάζονται τον Λουκασένκο για μπαμπούλα ή μπάμπουσκα, ενώ η ρωσόπληκτη Ουκρανία δεν θα χάσει μήτε λέπι.

 Το μόνον της ζωής των αγκάθι…

…ήτοι το ενδεχόμενο να αλλάξει αφεντικό η Τουρκία, απειλώντας ισορροπίες από τα γερμανικά σύνορα των μεγαλύτερων και ψοφοδεέστερων υποκριτών της Ευρώπης (για Γερμανούς μιλάμε) έως έναν ντοβρουτζά στα «αμέριμνα» Βαλκάνια, (τρομάρα τους) που είναι μέλη του ΝΑΤΟ και κατά τη γνώμη μου, γέννησαν ένα ολοθούριο της στεριάς (το λέμε και «αγγούρι της θαλάσσης» ή και ψωλιάγκο) που δεν φαίνεται καθόλου ακίνδυνο.