Το σουβλατζίδικο Μπελα Βίστα χωμένο σε ένα δρόμο παράλληλα της Λεωφόρου Σαλαμίνος ανήγγειλε την ημερομηνία έναρξης των εργασιών μετά το πέρας των αργιών του Πάσχα με ένα χαρτί στην πόρτα του. Το σουβλατζίδικο όλων των παιδιών που πήγαν δημοτικό, γυμνάσιο και φροντιστήριο αγγλικών στο Νερό είναι μία τρύπα με δύο σκαμπό που ζει μεγάλες δόξες εδώ και χρόνια χωρίς την ιμπεριαλιστική επέκταση του ιδιοκτήτη να ανοίξει δίπλα στο ανοίκιαστο πιο μεγάλο κατάστημα ή να γίνει αλυσίδα.  Το θαύμασα το χαρμόσυνο νέο των τόσο ημερών κλεισίματος.

Η ευρωστία της κοινωνίας, αν τα πράγματα πάνε λίγο καλύτερα έστω ψυχολογικά για τους απλούς εμπόρους, τους μικρούς επιχειρηματίες φαίνεται από αυτά εδώ, τα κλεισίματα στις εορτές. Σημαίνει πως είχε αρκετή δουλειά τον προηγούμενο καιρό, πως δεν χρειάζεται να είναι ανοιχτά τις ημέρες αυτές. Βέβαια, αυτή η κατάσταση δεν έχει σχέση με την κυβέρνηση ή την πραγματική θετική πλευρά των οικονομικών. Έχει να κάνει με την ψυχολογία των ανθρώπων.

Για αυτό και τα καταστήματα τα ανοιχτά τις Κυριακές δείχνουν περισσότερο φτώχεια παρά οικονομική άνεση πολιτών. Γιατί σημαίνει πως οι άνθρωποι εξαναγκάζονται να υπακούσουν  ως υπάλληλοι στα παράλογα ωράρια και οι υπόλοιποι υπάλληλοι δουλεύουν τόσο πολύ που δεν μπορούν στις κανονικές ώρες ανοιχτών καταστημάτων να κάνουν τα ψώνια τους.

Οι δημόσιες υπηρεσίες είναι εντελώς διαφορετική συζήτηση. Τα περισσότερα ιδιωτικά γραφεία που είναι στο διάβα μου για τη δουλειά, σήμερα ήταν κλειστά. Εγώ δουλεύω βέβαια, αλλά δεν ζηλεύω που η καφετέρια της αθηναϊκής γειτονιάς ήταν κλειστή και εκείνη. Θαύμασα τα ρολά και τους κλειστούς υπολογιστές.