Ακίδες
13-09-2020

Α

Ενδεχομένως η επίσκεψη Λαβρόφ στην Κύπρο και η σχεδόν παράλληλη απειλή του Κυπρίου υπουργού εξωτερικών πως η χώρα του δεν θα ομονοήσει (όπως θα΄πρεπε) σε μέτρα υπέρ της Λευκορωσίας, να ανάγκασε τον Πομπέο, επιστρέφοντας στην πατρίδα του, να χωρέσει μια επισκεψούλα δύο ωρών στη Μεγαλόνησο, μάλλον «για να του σπρεχάρει δύο φωνήεντα» όπως λέγαμε στα χρόνια της μετανάστευσης προς Γερμανία.

Κι όμως, κινείται! Αναφέρομαι σε ένα άοπλο νησί (τελευταία ανέχτηκαν οι Αμερικάνοι κάτι εκρηκτικά στυλ λουναπάρκ) χωρισμένο στη μέση, αποτέλεσμα μιας ήττας επειδή «η Κύπρος κείται μακράν» (Εθνάρχης) και ζωντανή σταχομαζώχτρα κάθε ρουβλίου και καπικίου συναντά κάποιος νοτίως του Ταύρου και του Αντίταυρου. Κι όμως, η Κύπρος αμέσως μετά τον Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ήταν σχεδιασμένη ως αιχμή του ΝΑΤΟικού δόρατος προς τη ταραγμένη Ανατολή.

Β

Δεν ξέρω τι ποιεί η επί της Παιδείας Υπουργός κυρία Κεραμιδέως, η ασκούσα την υπουργικήν τέχνην δια λίθων, πλίνθων και κεράμων, ατάκτως ερριμμένων. Βέβαια, την υπονομεύουν αγρίως, αλλά κάλλιο η αγριότητα παρά η τακτική του προκατόχου της που βάραγε με φλόμπερ ό,τι εκινείτο, συν που ο άθρωπας είχε ολοκληρωμένο κύκλωμα φιλοσοφικών απόψεων, ως κύριος αντίπαλος των συγχρόνων του, Καρτεσίου και Σπινόζα. Με μια στρατιά επιτροπών, ιατρών και οργανωτών της Παιδείας, κατάφερε να υποστηρίξει (και να μη απολυθεί πάραυτα) ότι τα μασκοφόρα παιδάκια, θα εκβάλλουν το σύμβολο του Ζορρό στα διαλείμματα και θα πτύουν συμμαθητάς και συμμαθητρίας, ερίζοντες.

Γ

Ήταν όμορφο το περιβάλλον στους συσκεπτομένους κοτζαμπάσηδες του Ελληνικού Βορρά, εν όψει πρωθυπουργικής βίζιτας, και «οι φορείς» έρριχναν κάθε τόσο ιδέες ίνα πλουτισθεί η απάντησις «τι σκατά κάνατε από τον περασμένον Σεπτέμβριον;» Τελευταίο συγκράτησα ένα νεοπάρκο κατά Περαία, όπου όλοι «οι φορείς» τους εδόθη προθεσμία τριών ετών για να τσοντάρουν στις υποδομές του. Ο Ελληνισμός γνωρίζει πως όποτε ο φέρων το DNA του Καραμανλή θέτει προθεσμίες, αυτές είναι εξαιρετικά χαλαρές. Και δεν είναι τυχαίο που οι Κεφαλές του τόπου θέτουν όριο πραγμάτωσης το 2023: οι εκλογές θα γενούν το 2024 και να μη τρέχωμεν να ετοιμάζωμεν συσκέψεις και υποσχέσεις τελευταία στιγμή. Θέλουν και τα εγκαίνια τον καιρόν των. Αυτοί οι συλλογισμοί πάντως, έχουν ένα εμπόδιο: την νέαν θέσιν του οργίλου συντρόφου Τζανακόπουλου, που θα λιανίσει την επάρατον Δεξιάν από Ντένισκο σε Χοτολίβι.

Δ

Να «πω πράμα» (Ιωάννης Κονδυλάκης) για τη Μόρια. Όχι, δεν πρόκειται.

Ενίοτε είναι σωτήριο και αγαθό να μη βγάζουμε την ουρά μας από τις «δομές» και τα «νησιά» νομίζοντας πως παραφράζουμε Κάλβο. Δεν είμαστε ενιαίο μελέτι, βλέπετε. Και οι λέξεις μας σπανίως έχουν αναγκαστικά μονόμπατη σημασία. Παράδειγμα; «Κομιτάτα», διέθεταν σχεδόν όλα τα Βαλκανια στα χρόνια της διαμόρφωσης συμμαχιών και κοινωνικών αναγκών. Αλλά το ότι υπήρχε «Μακεδονικό κομιτάτο» από Έλληνες πατριώτες και άλλα κομιτάτα σε πόλεις, δεν μας εμπόδισε ποτέ, λέγοντας «κομιτατζής» να εννοούμε αποκλειστικά τον αιρετικό αλλοεθνή γουρνομύτη μαχαιροβγάλτη. Το να διασπάται η Μόρια σε πλανήτη δυστυχίας και αστεροειδή σκοτεινών υποκινητών, πάει κι έρχεται. Το να μένουν άυπνοι, νηστικοί και άνιφτοι χιλιάδες καυσοκαλυβίτες, δεν μας δίνει κανένα δίκιο.