Mέσα στην προσποιητή κυβερνητική ψυχραιμία, άκουγα στα πεταχτά τηλεοπτικούς μαϊντανούς να χαίρονται που θα πέσουν λεφτάρες στο Σύστημα «και θα χτίσουμε νοσοκομεία». Βλαστήμησα κατά τα ειωθότα και θυμήθηκα κάτι διορισμούς νοσηλευτών, τάχα αγορές αυτοκινήτων, πλήθος αναβαθμίσεων ΜΕΘ που τα πήρε άπατα ο άνεμος της προσδοκίας υπό το γνωμικό «δεν έχει κρύο στην Ελλάδα, άρα ψοφάνε οι ιοί» που το έμαθαν τα κυβερνητικά σαϊνια μάλλον από σοφούς εξωγήινους που αποίκισαν μέρος της χώρας.
Τώρα, τα λεφτά μοιάζουν τελειωμένα, αλλά ο Έλλην θέλει προσδοκία, κι ας βρωμάει το χνώτο του. Τα αναδρομικά των συντάξεων θεωρήθηκαν νόμοι του Οντίν και του Θωρ και βγήκαν όλοι οι υπεύθυνοι να διαβεβαιώσουν πως είτε 3 είτε 4 δις, θα εξοφληθούν όλα και μάλιστα υπό την κατευχαριστημένη φάτσα Κατρούγκαλου τινός, που είχε το θράσος να παίζει και πολιτική κριτική στο κασεροφωνάκι του!
Τώρα, τα λεφτά θα αρχίσουν να λείπουν, φόροι και τα ρέστα θα βογκήξουνε να εισπράξουνε (ώς το τέλος της χρονιάς Αύγουστος-Δεκέμβριος θα απαιτήσουν για τα πελατειακά συστήματα των κομμάτων τουλάχιστον 25 δις οι πέντε μήνες για να τα βγάλουμε πέρα ευπρεπώς) και το πολύ να τραβήξουν μερικα λεφτά από ένα ακόμη ομολογιακό δάνειο.
Αν πλακώσει ρεπετισιόν στην Πανδημία, οι μαγαζάτορες δύσκολα θα ανοίξουν όπως παλιότερα, τα ήδη κλειστά ή ελλιποβαρή ξενοδοχεία, θα στέλνουν προσωπικό στην ανεργία και τρέχα βρες επιδόματα.
Ο κόσμος άκουγε τον Τσιόδρα όσο εκείνος κυκλοφορούσε, αλλά ο ίδιος εξέφρασε δυσπιστία για τις μάσκες. Οι γελοίες δικαιολογίες θα πάρουν και θα δώσουν. «Κυρία, διάβασα, αλλά δε μελέτησα»…
Oι ειδικοί, εκτός από τους υποτελείς των κομμάτων προβλέπουν βαρβάτη ανεργία και χωρίς να εκφράζουν παρά γενικότητες, φαίνονται ανήσυχοι και προβληματισμένοι. Αλλά μαζί τους, κι εγώ βλέπω το σύστημα «εκλογές -από χτές- αν είναι -δυνατές».
Γιατί είμαι τόσο αρνητικός; Διότι με τόσα χρόνια συνδυασμό ελπίδων και αποθάρρυνσης, κατέληξα πως οι όροι οικονομία, επενδύσεις, ιδιωτικά κεφάλαια, εγγύηση του κράτους, αλλέως ερμηνεύονται μεταξύ Άλυος ποταμού και Ρουβίκωνος, και τελείως αλλού γι αλλού μεταξύ Νόρβικ και Σαλαμάνκας, ενώ στον ενδιάμεσο χώρο, χαραγμένον από τις κοίτες Ροδανού, Ρήνου και Άνω Δουνάβεως, δεν ξέρουν καν πως διαρρέονται από ποτάμια.
Δηλαδή, στο τοπικό μας ιδίωμα, όταν εδώ μιλάμε για λεφτά, φερόμαστε ως ακέφαλοι, ενώ εκεί συζητούν οι ασώματοι.
Την επόμενη φορά που θα δεχτώ κλήση από το υπερπέραν, να μάθω να απαντώ μόνον σε 00298 (Φερόες).
