Επειδή στην Ελλάδα οι καταγγελίες αφθονούν, έχουμε φτάσει να αντιμετωπίζουμε με την ίδια καχυποψία καταγγέλλοντες και καταγγελλόμενους. Στην περίπτωση του Σταμάτη Κριμιζή και της παραίτησής του από τον Ελληνικό Διαστημικό Οργανισμό δεν θα μπορούσε να συμβεί το ανάλογο. Πολλές οι περγαμηνές του. Και γνωστό από άλλα δείγματα «γραφής» το…αντισυμβαλλόμενο μέρος.

Εκεί και η απορία. Δεκτό, ο κ.Κριμιζής σπούδασε και έζησε στις ΗΠΑ, έχει θητεύσει σε κορυφαία πανεπιστήμια και προγράμματα, έχει εργαστεί και τιμηθεί από τη ΝΑΣΑ. «Ξέμαθε» τον ελληνικό βόρβορο. Όμως την ξέρει τη χώρα, ακαδημαϊκός είναι – και, αν έψαχνε τ’ αστέρια, δεν ήρθε από το φεγγάρι. Πώς έδωσε πίστη στον υπουργό Παππά, όταν ο τελευταίος του εγγυήθηκε διαφάνεια και αξιοκρατία; Πώς, ενώ και μόνο η από τον κ. Παππά εξαγγελία διαστημικού προγράμματος έγινε δεκτή από τους εγχώριους κοινούς θνητούς με αντιδράσεις μεταξύ ειρωνείας και υποθέσεων ότι κάποιο «κόλπο» ψήνεται;

Στον Θήοντορ Ρούζβελτ αποδίδεται η φράση «έχε τα μάτια σου στ’ αστέρια και τα πόδια σου στη γη». Μήπως πρέπει να έχεις και τα μάτια σου τέσσερα για τους γύρω σου; Μήπως η πολλή ενασχόληση με τα υψηλά σε κάνει εθελοτυφλικά αισιόδοξο για τα γήινα; Πριν από τρεις αιώνες, ο Τζιαμπατίστα Βίκο έγραφε ότι μπορεί κανείς να γνωρίσει μόνο ό,τι ο ίδιος έφτιαξε και απορούσε που οι φιλόσοφοι ανάλωναν τις δυνάμεις τους στη μελέτη του φυσικού κόσμου, τον οποίον άλλος (ή ουδείς, θα σημείωνα, υπό το φως του σήμερα) δημιούργησε, αντί να ασχολούνται με τη μελέτη του «πολιτικού κόσμου, τον οποίο οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ελπίζουν πως θα γνωρίσουν, αφού άνθρωποι τον έχουν κάνει».

Μυστηριώδες το Διάστημα. Τους Παππάδες, αντιθέτως, τους ξέρουμε. Εμείς τους γεννήσαμε.

Βιβλιογραφία:

Τόλης Χάρμας

«Ήρθαν τα μαντάτα σου
πάτησες τη γάτα σου
επήγες κι έπεσες μες στους ατσίδες
και σου τα τρώγανε οι παπατζήδες

Όπου κι αν πας όπου κι αν πας
εδώ παπάς εκεί παπάς
πού είν’ ο παπάς πού είν’ ο παπάς

(…)

Κι έτσι αυτό το πάθημα να σου γίνει μάθημα
αυτό που έπαθες μην το ξεχάσεις
κι απ’ την οδό Αθηνάς να μην περάσεις»