Τόσες φορές είχα δει την τανία, δεν είχα προσέξει μια λεπτομέρεια που σίγουρα θα είχαν επισημάνει ιατροί και ασθενείς θεατές: το ασημένιο (αν δεν απατώμαι) σιρίτι που κοσμεί καθέτως το στήθος του πρωταγωνιστή, και καλύπτει την ουλή από την εγχείρηση καρδιάς. Το είδα χαζεύοντας στο διαδίκτυο, σε μια φωτογραφία από τα γυρίσματα, και χαμογέλασα. Και θυμήθηκα (μην ξεχνιόμαστε) το άλλο χαμόγελο της τανίας.

Υπόσχομαι του χρόνου, που θα είναι η επέτειος των 40 χρόνων από την πρώτη προβολή της ταινίας, να μη γράψω τίποτε. Αν ζω, βέβαια. Αν δεν ζω, τότε είναι που σίγουρα δεν θα γράψω τίποτε.