NY Times, 1/11/2017
Το Εθνικό Πάρκο Uluru – Kata Tjuta ιδρύθηκε το 1977, ενώ οκτώ χρόνια αργότερα ο μονόλιθος του Ουλουρού δόθηκε πίσω στους Αβορίγινες Άνανγκου. Για τις ανάγκες του Εθνικού Πάρκου (που είναι και μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO), υπάρχει δωδεκαμελές διοικητικό συμβούλιο που αποτελείται από 8 Αβορίγινες, εκπρόσωπο του Υπουργείου Τουρισμού, εκπρόσωπο του Υπουργείου Περιβάλλοντος, εκπρόσωπο της Βόρειας Επικράτειας και τον/την Διευθυντή/ρια του Εθνικού Πάρκου. Εφαρμόζονται αυστηροί κανόνες στη χρήση του Πάρκου από τους επισκέπτες, στα μονοπάτια που θα περπατήσουν ή στα σημεία που θα καταλύσουν. Οι επισκέπτες έχουν ευθύνη να μαζέψουν και ν’ απομακρύνουν από το χώρο του Πάρκου τα σκουπίδια και τ’ αποφάγια τους. Χαρακτηριστικά, ό,τι υγρό απομείνει από το μαγείρεμα είναι υποχρεωμένοι να το μαζέψουν και αυτό σε δοχείο. Και σε προκαθορισμένα σημεία μαζεύονται όλες οι φυλές τους Ισραήλ να θαυμάσουν και να γιορτάσουν το ηλιοβασίλεμα και την ανατολή.
Και οι δύο βράχοι είναι ιεροί· το Ουλουρού είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τους Άνανγκου, με αναφορές στο μονόλιθο σε μύθους των περισσότερων ιθαγενών της Αυστραλίας. Σε σημεία ταμπού κατά μήκος του μονοπατιού που φέρνει γύρω από το Ουλουρού, όπως μέρη απαγορευμένα για τους άνδρες Άνανγκου, δεν επιτρέπεται η φωτογράφιση.
Σ’ όλα αυτά τα όμορφα και τα καλά υπάρχει μια εξαίρεση. Στο Κέντρο Επίσκεψης οι Άνανγκου διατηρούν βιβλίο επισκεπτών, με τον τίτλο «Δεν σκαρφάλωσα στο Ουλουρού». Από όλα τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του Πάρκου, ο/η εκπρόσωπος του Υπουργείου Τουρισμού τη χώρας εξακολουθεί να βάζει βέτο στο ν’ απαγορευτεί η πρόσβαση των επισκεπτών (μέσω καθορισμένου μονοπατιού) στο πλάτωμα της κορυφής του βράχου. Το Υπουργείο εξακολουθεί να επιμένει ότι οι περισσότεροι επισκέπτες έρχονται στο Πάρκο για να σκαρφαλώσουν το βράχο (ελλείψει προφανώς άλλων βράχων στην αυστραλιανή έρημο και ήπειρο). Οι φύλακες του Πάρκου που καθαρίζουν το πλάτωμα, μαζεύουν ανάμεσα στα σκουπίδια και το χαρτί υγείας που σκορπίζει ο αέρας παντού στην κορυφή.
Κι ένας ορκισμένος άθεος θα εξοργιζόταν όταν μάθαινε ότι κάποιος τουρίστας πήγε και αφόδευσε στην εκκλησία του χωριού του.
