Μερικές φορές γράφουμε πάρα πολλά για να μπορέσουμε να σημειώσουμε τι σημαίνει να είναι κάποιος καλλιτέχνης και να κάνει «τέχνη». Μετά την παρακολούθηση του συγκεκριμένου βίντεο κλιπ διαπιστώνεις εύκολα τι σημαίνει να προσβάλεις τον χώρο παγκόσμιας κληρονομιάς με την μεγαλομανία σου, το φαίνεσθαι των ρούχων σου και τις λούπα εκφράσεις σου ως ορόσημο του περιορισμένου ταλέντου σου. Μην έχοντας να δώσεις στους ανθρώπους ούτε χαρά ούτε σοβαρότητα ούτε σκέψη ούτε συγκίνηση ούτε αναμνήσεις αλλά μόνο βραδινή ευκαιριακή διασκέδαση για να πιεις δύο κοκτέιλ. Καλό είναι αλλά ξεκαθάρισέ το στον εαυτό σου όταν είσαι σακαταμένος από την μονομανία του καθρέφτη. Τρόπο ζωής που επιδεικτικά σου λένε να ζηλέψεις. Δίπλα στην απόλυτη ομορφιά των γλυπτών και των πινάκων ζωγραφικής ένα πλούσια ντυμένο ζευγάρι σε πόζες όλο έπαρση. Γκριμάτσες μεθυσμένων προσωπείων. Θολά άκλιτα ονόματα μέσα σε γυαλιστερά ρούχα που έχουν χάσει πια οτιδήποτε ανθρώπινο. Και τι είναι παραπάνω ο τραγουδιστής αν όχι μία ζύμη για να πλάσεις την παιδική σου ηλικία, τον χαμένο σου έρωτα, την χαρά σου, την δυστυχία σου, το «άντε γαμήσου ζωή», το «θα τα κάνω όλα λίμπα», το «θα σε πάρω αγκαλιά», το «θα ζήσω για πάντα», το «πιστεύω σε όλα».

Βλέποντάς το αισθάνθηκα πως πρέπει να αναδιπλωθώ για να καταφέρω να βγω αλώβητη. «Συμπτωματικά» πήγε το μυαλό μου στον Αλκίνοο Ιωαννίδη.

Τι να πεις για αυτήν την αντίθεση;

Kαι να φανταστείτε δεν χρειάζεται καν μουσική…