ΤΑΤΟΟ
Σκέφτηκα να κεντήσω την μορφή σου στο μπράτσο μου
καθώς οι ναυτικοί ζωγράφιζαν γοργόνες στο κορμί τους
κι έτσι να σ’ έχω πάντοτε κοντά μου, μόνιμα επάνω μου
να μην αναρωτιέμαι που γυρνάς, ούτε αν με σκέφτεσαι.
Μα που να τρέχω τώρα να μπαίνω σε μπελάδες, χώρια
τα έξοδα, το κόστος. Και το παράδοξο του πράγματος,
με σηκωμένα τα μανίκια να σε κυκλοφορώ το καλοκαίρι.
Ετικέτες: ποίημα
