Όταν πήρε φόρα ο Μπόμπαν κι έτρεξε
κι έσκασε με το κεφάλι στη μπασκέτα
όλο το γήπεδο κράτησε την αναπνοή του
και ξέχασε ν’ ανοιγοκλείσει τα μάτια του
το γήπεδο του Πανιωνίου, στη Νέα Σμύρνη
οι θεατές δηλαδή
άνδρες, γυναίκες, νομίζω ότι είχε και μικρά παιδιά
που ανέβασαν σφυγμούς βλέποντας τον Μπόμπαν να τρέχει
και να σκάει με δύναμη στη μπασκέτα με το κεφάλι
η αναπνοή τους έμεινε στα στήθη τους
δεν το πίστευαν, δεν μπορούσαν να το πιστέψουν
στα μάτια τους δεν πίστευαν
όταν τον είδαν στο παρκέ πεσμένο
δεν μπορούσε ν’ ανοιγοκλείσει τα μάτια του
αμφιβάλλω αν μπορούσε να κουνήσει τα χέρια του
κι όσο για τα πόδια του δεν τα ξανακούνησε ποτέ
καθισμένος στην αναπηρική πολυθρόνα
για πάντα μετά απ’ το μοιραίο σφύριγμα
και μετά απ’ το μοιραίο σπριντ
προς τη μπασκέτα
με το κεφάλι στη μπασκέτα σαν ταύρος προς ταυρομάχο
σε μια αρένα φτιαγμένη από τσιμεντόπλακες
δίχως άμμο, μόνο αίμα
και την αναπνοή παγιδευμένη στο λαρύγγι
πεσμένος ο Μπόμπαν στο παρκέ για ένα γαμώτο
αλλά για τι άλλο δηλαδή αξίζει να ξαπλώσεις
ή να σε ξαπλώσουνε
ένα γαμώτο είναι, ένα γαμώτο είναι όλα
όπως παίρνεις φόρα και χαμηλώνεις το σβέρκο
σημαδεύοντας τη μπασκέτα
ο Μπόμπαν τα άφησε όλα στο παρκέ
εκτός απ’ το γαμώτο
αυτό το πήρε μαζί του στον τάφο του
το τελευταίο του ταύρου παράσημο
η τελευταία του αναπνοή και η καρδιά του