«Έφτασε η κατάσταση στο αμήν» κατέληξε σε μια μακρόσυρτη τιράντα ο Αγήνωρ Καρμαχτάκογλους και χαιρέτισε το ακροατήριό του με την δημοφιλή στην ομάδα του διπλή παλάμη άνωθεν κεφαλής μετά κρότου που έμεινε στην Ιστορία ως «ανωσχωμενιά» ή συντομογραφικώς «μάστιξ».

Αντιχαιρέτησαν ομαδικώς με σειρά κλαπατακλάπ και έμοιαζε η αίθουσα να ηχεί ωσάν από μακρινούς πυροβολισμούς. Είτα, ξεκίνησε το Μέγα Σχέδιον.

Οι 120  βομβιστές της Χαράς, δεινώς εκπαιδευμένοι και κρυπτόμενοι υπό μη κερδοσκοπικόν χορευτικόν όμιλον υπό την επωνυμία «Μπομπολέιρος» κατέστρεψαν την Βουλή, τα υπουργεία και όλες τις παρόδιες ταμπέλες της διαδρομής.

Οι 400 πάνοπλοι και ένσφαιροι  σνάηπερ, στρατολογημένοι από εκλεκτές αδελφότητες ξένων δυνάμεων, αχυρόξανθοι και ντερέκια, πειθαρχικοί, παλουκώθηκαν ανά εις σε καίρια αττικά σταυροδρόμια και τουφεκάγανε περιμετρικώς ό,τι είχε ψυχή ή βενζίνη μέσα του, δηλαδή και τα αυτοκίνητα.

Κανείς δεν κατάλαβε πώς βρέθηκαν τόσα Χότσκις και διμούτσουνες στα χέρια στασιαστών και μάλιστα με αφθονία σφαιρών και φυσεκίων. Πολύ αργότερα απεδείχθη ότι υπήρξε οργανωμένη αγορά ή κλοπή παλαιού πολεμικού υλικού. Και οι χειροβομβίδες, όχι κρότου λάμψης ,αλλά επιθετικές, πάλι από αποθέματα.

Το ίδιο απόγευμα,ο  Αγήνωρ Καρμαχτάκογλους κήρυξε την Δημιοκρατίαν, με μόνο διάγγελμα το ακατανόητον «Τώρα, απαγορεύονται όλα. Κι όποιος έχει κλείσει κότες στην αυλή του, αμέσως να τις απολύσει. Γιατί αν δεν τις απολύσετε, τα πετεινά θα σας πιάσουν, θα σας δέσουνε για κράχτες, για να πιάνουν λωποδύτες, διαρρήκτες, λιποτάκτες». Μετά έκλεισε πανελληνίως το ηλεκτρικό, τις επικοινωνίες, τας κεραίας και τα δορυφορικά, ακόμη και με μανιατό και επέτρεψε στους πάντες να κάνουν γιάγμα σε ό,τι τρώγεται, πίνεται ή φοριέται.

Οι σύμμαχοι κινήθηκαν να περισώσουν την φρικτή κατάσταση, αλλά βετώθηκαν από κράτη που υποστήριξαν τον Δημιοκράτη. Είναι ακόμη και σήμερα, άγνωστος ο αριθμός των εκτελέσεων. Τα δίκτυα άρχισαν να επανέρχονται επιλεκτικά . Όλοι οι άνδρες ήτο στρατιώτες πλέον και όλες οι γυναίκες αγνοήθηκαν. Στρατόπεδα ανατροφής παίδων ξεφύτρωσαν παντού.

……..

Από το Μέγα Σχέδιον πέρασαν ήδη τριάντα χρόνια. Η «μάστιξ» αντικατέστησε το «χαίρε» πανταχού. Ατομικά δικαιώματα δεν υπάρχουν, αλλά πλήθος αιτήσεων εξυπηρετείται από ενδιαφερομένους να λάβουν κάρτα «Αδείας του Ζην», ενώ κυκλοφορεί κάθε πρώτη του μηνός ενημερωμένος «Πίναξ επιτρεπομένων συναισθημάτων».

Σας χαιρετώ Ανωχσωμενικώς και ευγνωμονώ την Αρχήν που μου επέτρεψε να γράφω, αφού διαθέτω δύο δάκτυλα, εν ανα εκάστην χείραν.