ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ Ο ΑΟΡΙΣΤΟΣ
Ως παιδί δυσκολεύτηκε να μάθει την έννοια του χθες. Το παρελθόν ήταν για ‘κείνον κάτι τόσο αόριστο, σχεδόν ασύλληπτο. Υπήρχε μόνον ο παρών χρόνος και ο μέλλοντας κι αυτούς τους δύο σταθερά χρησιμοποιούσε. Με αποτέλεσμα, αχνά το θυμάται, να βρεθεί στο ιατρείο του “ειδικού” για την σχετική γνωμάτευση. Δεν έμαθε ποτέ τι απεφάνθη, τι είπε στους θορυβημένους γονείς του. Ο ίδιος ισχυρίζεται πως είχε απαντήσει σωστά και με ευκολία σε όλες τις ερωτήσεις. Η τελευταία, αν η τομάτα είναι φρούτο ή λαχανικό, ομολογεί πως τον μπέρδεψε. Κι ειλικρινά, ακόμη δεν ξέρει την σωστή απάντηση. Όσο για τον αόριστο χρόνο ήθελε, δεν ήθελε, τον εμπέδωσε για τα καλά από καιρό.