ΤΟ ΑΛΛΟ ΠΡΩΙ
‘Ολο το βράδυ κρατούσε την ανάσα του, μόνο και μόνο για ν’
ακούει την δική σου. Το άλλο πρωί είχε να διαχειριστεί, εκτός
της απουσίας σου και τα σεντόνια. Δε του ‘κανε καρδιά να τα
μαζέψει. Πώς να ξηλώσει τον βωμό, να λησμονήσει την θυσία;
