ΤΙ ΚΡΙΜΑ
Εχθές, είδα στον ύπνο μου πως γύρισες
πως ήλθες, λέει, για να μου πεις συγνώμη.
Μιλούσες ακατάπαυστα με κάποια αγωνία
τα χείλη ανοιγόκλεινες, φθόγγος κανένας.
Τι κρίμα, σκέφτηκα, τώρα που αποφάσισε
να πει αλήθειες, έχασα εγώ την ακοή μου.
Ετικέτες: ποίημα
