ΤΑ ΣΤΑΧΥΑ

Λυγίζουνε στον άνεμο τα στάχυα απαλά
σημάδι θερισμού, καιρός για το δρεπάνι,
την νέα συγκομιδή. Τα στάχυα τα χλωρά
μεστώσανε, θυμήσου, χόρτασες παιχνίδι
όταν σουρούπωνε γλυκά, ανάμεσά τους.
Κι έκανες, πως δεν άκουγες το κάλεσμα,
την φορτωμένη ανησυχία φωνή της, σιγά
μην άκουγες, άλλα πρωτόφαντα σε είχαν
συνεπάρει. Κι όλα σαν χθες, τα τρυφερά
κι όλα για σένα τρυφερά να παραμένουν.

Πήγε καλά η περσινή χρονιά είχε βροχές
τα δάκρυα δεν λείψανε, σιμώνει ο καιρός
ακούω το σφύριγμα για το καλό δρεπάνι.