Ποστάρω τα νεκρά παιδιά, σώζω τα παιδιά
Ποστάρω κήτη άψυχα, και σώζω τα δελφίνια
Κλαίω για λιοντάρια, για δέντρα στην φωτιά
Και κελαηδώ τον θάνατο – μοντέρνα καναρίνια
Πατώ με το ποντίκι μου, ταΐζω ένα ρακούν
Μ’ ακόμη ένα πάτημα, ταΐζω τα κοάλα
Το δυνατό μου πάτημα, όλοι θα το ακούν
Μα όταν σβήσω το πισι – είναι ώρα για άλλα
Σκύλο εγώ αδέσποτο, δεν έχω μόνο ράτσας
Τα αδέσποτα μαρτύρια, δικάζω μ’ ένα κλικ
Τα αίματα δεν φτάνουνε, στο ύψος της ταράτσας
Ποζάρω για το επόμενο, με ένα σέλφι στικ.
Δεν είμαι κανας ρατσιστής, πόσα κι αυτοί ν’ αντέξουν
Αχ κοίτα τους κακόμοιρους, δεν έχουν πού να παν
Μες το μετρό σκουρόχρωμους, κοιτώ να μην με κλέψουν
κι όλο πατώ το μάους μου, για νά ‘χουνε να φαν
so fun