Ο ΔΗΜΙΟΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Κλείνω σιγά την στρόφιγγα του οξυγόνου
μέρα τη μέρα σφίγγω λιγάκι περισσότερο
τις χαραμάδες με τα χέρια μου σφραγίζω,
τα ελάχιστα περάσματα, ρωγμές αθέατες
σε σένα. Μη με ρωτάς το πως και το γιατί
σκληρό κι άχαρο πολύ το έργο του δημίου.
Ξέπεσα, εκτελεστής του έρωτα σε δόσεις.
