ΟΙ ΡΑΓΕΣ

Του ουρανού το αβάσταχτο χρώμα, οι δυο ράγες του τρένου
τ’ απαλό αεράκι που φυσά νοτισμένο, κάπου γύρω θα βρέχει
φορτωμένο παράπονα, φιλιά ανεπίδοτα και λόγια της μέρας
φευγαλέα σταμάτησε στα χείλη σου επάνω, πριν φτάσει εδώ
υγρασία ανεπαίσθητη, ένα δάκρυ σαν τύψη, απόψε να φέρει.

Του ουρανού το αβάσταχτο χρώμα, οι δυο ράγες να τρέχουν
να πηγαίνουν παράλληλα περιμένοντας να περάσει το τρένο.