46. Το όνειρο του Αλούφ
Μπήκε στην Κτησιφώντα νικητής, ο εμίρης Σααδή του έδωσε την διοίκηση, την κυβέρνησε με κέφι και αποφάσισε να αλλάξει εποχή. Άλλοι νικητές αλλάζουν συμπεριφορά από έπαρση, άλλους τους δολοφονούν και τους τρώνε, μερικών το μυαλό φυραίνει και γίνονται σοφοί διδάσκαλοι. Ο Αλούφ αποφάσισε να αλλάξει εποχή. Δεν ήταν και πολύ δημοφιλές το αίτημα εκείνα τα χρόνια, διότι οι άνθρωποι πίστευαν πως διάγουν μια αξέχαστη, τεχνολογικά προηγμένη περίοδο, όπου οι θεοί ήταν στη θέση τους, οι εραστές πληθωρικοί και εφευρετικοί, τα παιδιά υπάκουα και τα τοπία αξέχαστα.
Πήγε σε έναν Μάγο και ζήτησε βότανα και φαρμάκια για να σπρώξει τον Χρόνο μπροστά. Εκείνος, τον μέτρησε τον ζύγισε και του ετοίμασε ένα θεόπικρο καταπότιο και τον ρύθμισε έτσι, ώστε από το 15ο έτος της Εγίρας να βρεθεί στο τέλος του τελευταίου χαλιφάτου, δεκαπέντε έτη πριν την ολοσχερή καταστροφή του. Μετά, τον πότισε οπιούχα και τον άφησε να κοιμηθεί.
O Aλούφ είδε στον ύπνο του πως κατοικούσε μια ρημαγμένη Κτησιφώντα και η άμμος άφηνε μόνον λαμπρά ερείπια πέρσικα και των Λευκών Ούννων, αλλά ψυχή καμία στον ορίζοντα. Οπότε άνοιξαν οι δύο από τους εννέα ορίζοντες και έξι από τους επτά ουρανούς και φάνηκαν δύο στρατοί ενάντιοι, αλλά από μακριά αναμεταξύ τους. Και στον βόρειο ορίζοντα ήσανε σταχτόχρωμα ντυμένοι και στο νότο στο χρώμα το χακί πλην σε είχαν σπαθιά και τόξα και καβαλάρηδες, παρά κρατούσαν ραβδιά που ξέρναγαν φωτιές με κρότο και πολλοί σιδερένιοι σωλήνες με ρόδες που υπηρετούσαν πολλοί και έτριζαν τα εδάφη κάθε φορά που ηχούσαν και έστελναν βλήματα από μίλια μακριά.
Και μετά οι σταχτόχρωμοι με φλάμπουρο την ημισέληνο έκαναν επίθεση και τουμπάρισαν τους χακένιους που γλύτωσαν τρέχοντας και μπήκαν σε τράφους και πρόχειρα λαγούμια ολολύζοντας. Ήταν και έμοιαζαν με πόλεμο αλλά με πολλή φασαρία και πολλά σπαρμένα πτώματα που δεν τα άγγιζε κάμα και λάμα, μόνο έπεφταν χτυπημένοι από ουράνια προσταγή. Οι χακένιοι είχαν φλάμπουρο δυο σταυρούς, ίσιον και λοξόν, κόκκινο και κυανό.
Ο αέρας ήταν ίδιος, τα ρούχα διαφορετικά, οι άνθρωποι κάπως μεγαλύτεροι και οι γλώσσες μπερδεμένες. Αλλά όταν ξύπνησε και ο Μάγος του είπε πως είδε μια μάχη του μέλλοντος, που δεν λογάριαζε συναστρίες και ζώδια και λατρεία της πυράς και ιερείς πυρολάτρες, στην αρχή δεν τον πίστεψε και θεώρησε πως ήταν τα πόσιμα που τον έβαλε να καταπιεί, τριάντα γουλιές έκαστο.
Το ζήτημα ήταν πως αφού πλήρωσε τον Μάγο και βγήκε από την τέντα του, είδε έξω πλήθος ανδρών πολεμιστών που δεν τον έβλεπαν, αλλά αυτός ήταν παρατηρητής τους. Έξω από την τέντα είχανε στήσει στρατόπεδο, έτρωγαν και μαγείρευαν, ενώ άλλοι ήταν σκοπιά και περίπολα. Και παράξενα μηχανήματα με ρόδες άφηναν χαρακιές στην άμμο και ο βόμβος ανυπόφορος.
Τότε ο Αλούφ κατάλαβε πως ο θεός του τον έστειλε σε κάποια εποχή στο μακρινό μέλλον και δεν θα επέστρεφε ποτέ στην παλαιά και πρόσφατη, σύνθετη ζωή του. Οπότε ξανακοιμήθηκε, μήπως και την ξαναβρεί, αλλά μάταιος κόπος.
Για τον αναγνώστη και μόνο, ο Αλούφ βρέθηκε στο έτος 1915, όταν δύο συντάγματα Οθωμανών με πυροβολικό, κατάφεραν να νικήσουν τάγματα Άγγλων που δοκίμαζαν να τους πετάξουν έξω από την Περσία και πως η εποχή ήταν ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος.
