38. Τα δύο κοράσια
Η Αΐντα περίμενε κορίτσι. Το ήξερε από ιερείς, από αστερισμούς, από βάσκανα μάτια και από την καρδούλα της. Το γέννησε και πριν το παραδώσει στις τροφούς, του έδωσε το όνομα Χάμα. Στην απόκρυφη γλώσσα, την αμίλητη, των βασιλισσών της Νουβίας, Χάμα σήμαινε την Ανίκητη.
Όταν γέννησε η μικρή βασίλισσα, το τέκνο της από τον Λεόντιο, πάλι κορίτσι ,το βρήκε φυσικό να φέρει το όνομα Σαναά επειδή το ονειρεύτηκε κι ας μην ήξερε την ετυμολογία του . Κι εκείνη το παρέδωσε σε παραμάνες, που τις πρόσφερε η Αΐντα.
Τα κοράσια πέρασαν την περίοδο του ύπνου, των δακρύων, του πείσματος και των πρώτων βημάτων ως αδελφές. Αν και διέφεραν στο χρώμα του δέρματος, στο χρώμα των ματιών, στο ύψος και στις εκφράσεις. Πάνω στον χρόνο ήρθαν μάγισσες και τις μοίραναν. Για την Χάμα, προέβλεπαν συγκεκριμένες παιδικές αρρώστιες, αλλά ισχυρή κράση, δύναμη θέλησης και ως δώρο, ένα θείο πείσμα. Απεναντίας την Σαναά την περίμενε σιδερένια υγεία, διάσταση με τους γονείς της και έντονος περιπετειώδης βίος σε άγνωστα μέρη, με επιρροή έως το μήκος δεκατεσσάρων γενεών.
Ο Λεόντιος, που εξέτασε τα δύο μωρά, δεν βρήκε κάτι διαφορετικό να πει. Κανένα από τα δύο προσωπάκια δεν έδειχνε κακοσημαδιά ή ξαφνικό θάνατο. Γι’ αυτό και συμβούλεψε τις δύο βασίλισσες, μόλις τα μωρά θα άρχιζαν να μιλάνε και να περπατάνε, να κυκλοφορούν ελεύθερα και αφρόντιστα ανάμεσα στις δύο μανάδες, ώστε να αποκτήσουν μεγάλο μέρος από τον χαρακτήρα και τα γνωρίσματα των μανάδων τους. Καθώς τα δικά του σημάδια πουθενά δεν έδειχναν άνδρες να επηρεάζουν τον βίο τους, κατέληξε πως θα γίνοταν μικρές θεές, κι έπειτα Μεγάλες Μητέρες. Kι όταν δοκίμαζε να ελέγξει την δική του παρουσία, και άλλων ανδρών στη ζωή τους, συνέπιπτε και εκείνην την ώρα, τύχαινε και πετούσαν πάνωθέ του αποδημητικά πουλιά και έκρωζαν κύκνοι και κροτάλιζαν πελαργοί, διαφόρων ηλικιών.
Στην ομάδα των άοπλων λαών που κυβερνούσαν οι βασίλισσες, άρχισαν να φτάνουν παράδοξες και εχθρικές ειδήσεις. Απ’ όλα τα βασίλεια και τα αβασίλευτα γένη που δέχτηκαν το μήνυμα του τρόπου της ζωής τους, ένα άγνωστο βασίλειο που δεν είχε βασιλιά, αλλά προφήτη, και έως τότε λάτρευε μια πέτρα που έπεσε από τον Ουρανό, στάθηκε εξαρχής εχθρικό στις νέες ιδέες. Εμφύλιοι άνθρωποι, πιστοί και προσηλωμένοι, ετοίμαζαν πολέμους και έριδες, ενάντια σε όποιον δεν δέχονταν την πίστη τους. Και ένα πλήθος οραμάτων και ουρανίων σημείων φάνηκε σε πολλές χώρες, όταν ο ένας και αληθινός προφήτης ανηρπάγη στους ουρανούς, τρυπώντας τα σύννεφα.
Ο Λεόντιος κατασκεύασε το ωροσκόπιο αυτού του εριστικού λαού. Δεν ήταν απλό, μήτε εύκολο. Ένας λαός εμπόρων και ληστών, όπως οι γειτονικοί του, δέχτηκαν το δώρο του Πολέμου, μαζί με την Κατάρα της Διχόνοιας. Δεν ήταν απλό, μήτε εύκολο. Και έκρινε πως σε πρώτη φάση, τα μεγάλα και δυνατά κράτη έπρεπε να ανησυχήσουν, κι όχι οι δικές του, ευχαριστημένες και χορτασμένες ομάδες.
Ταυτόχρονα, του ήρθε επιφοίτηση πως τα δύο κοράσια, θα μπορούσαν, υπό προϋποθέσεις, να βοηθήσουν στην επιβίωση των λαών του. Αλλά έψαχνε τον τρόπο και δεν τον έβρισκε ακόμη.
Προτίμησε να αφήσει τον χρόνο να κυλήσει, καθώς περνούσε μέσα στην καλή χαρά τις μέρες του, συντροφιά με τις μεγάλες βασίλισσες και τα πανέμορφα, τρυφερά παιδιά τους.
