ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΟΤΕ
Το ξέρω, θα χιονίζει και τότε με
χιόνι πυκνό, όπως τη μέρα που
γεννήθηκα. Προσπέρασε όλους
τους φίλους, αγνόησε τη λύπη
τους, παραμέρισε, σπρώξε, έλα
κοντά, λευκό μου ύστατο χιόνι.
Πλησίασε, σκύψε σιγά και φίλα
με στα φανερά. ‘Εστω και τότε.
