Έβγαλα βόλτα τον σκύλο και ένιωσα πάλι παιδί. Είναι όμορφο να ζεις σε μια πόλη που αδιαφορεί για το ημερολόγιο γιατί απλά ξέρει ότι αυτό που αξίζει είναι να ζεις στους ρυθμούς της καρδιάς. Μια πόλη που βιώνει ήδη τέλη Ιουνίου ενώ είναι ακόμα τέλη Απριλίου. Εύχομαι αυτό το υπέροχο σκηνικό να έχει συνέχεια και κυρίως συνέπεια. Να συνεπάγεται δηλαδή μια ντομινοειδή κλιματική μετατόπιση που στα τέλη Ιουνίου θα μας βγάλει γλυκά γλυκά στις αγκάλες του φθινοπώρου έτσι ώστε να μπορούμε να λέμε από Αύγουστο χειμώνα και αυτή τη φορά να το εννοούμε.