Πρέπει να λυθεί αυτό που μιλάς με άνθρωπο 40 ως 45 ετών, με μικρή οικειότητα, και δεν ξέρεις αν πρέπει να του μιλάς στον ενικό ή στον πληθυντικό.

Αφού καταλαβαίνεις από τη δεύτερη πρόταση τη ματαιότητα της προσπάθειας να μην δηλώσεις πρόσωπο στα ελληνικά, καταφεύγεις στο νόθο α’ πληθυντικό (“τι κάνουμε; καλά είμαστε;”) και μοιάζεις στην καλύτερη πρώην ψηφοφόρος Άκη Τσοχαντζόπουλου και στη χειρότερη γλείφτης σε εταιρικό πάρτι.