Σήμερα Κυριακή και σκέφτομαι πόσο όμορφη είναι η τεμπελιά. Ή πόσο αποστρέφομαι την υποχρεωτική δουλειά.
Ξυπνητήρι, παπούτσια, πού είμαι, τι κάνω και πόση ώρα ακόμη για να σχολάσω.
Ω ναι, είμαι ένας απαίσιος τεμπέλης, o χειρότερος των τεμπελαραίων μάλιστα που το μόνο που θέλω απ’ την καλοκαιρινή ζωή είναι ντουζ, καρπούζι, πορνό και ξάπλα. Ούτε σεξ μήτε κολύμπι. Μόνο τεμπελιά σε δροσερά σεντόνια μέχρι να πέσει ο διεστραμμένος αυτός ήλιος. Να συμπονώ το τραγούδι του τζίτζικα, να ποτίζω με ζωή τα λουλούδια και να στρέφω τον ανεμιστήρα σ’ εμένα και τον γάτο μου.
Ναι μόνο αυτά θέλω. Αυτά και μεταλλικό νερό απ’ το ψυγείο. Σκιά, δροσιά και γύμνια. Καθόλου δουλειά.