Η Γη της καρδιάς μου βρίσκεται στον πράσινο κήπο της καλοκαιρινής νύχτας. Η δροσιά των φύλλων θεραπεύει την σήψη μου και το απαλό φώς της ξεκουράζει τα μάτια. Η Γη της καρδιάς μου με υποδέχεται χωρίς ερωτήσεις και προσδοκία καθώς περιποιείται το ολόγυμνο μου κορμί με την διακριτικότητα του αέρα της. Η Γη της καρδιάς μου δεν έχει θέση στην ανελέητη δικτατορία του ήλιου τις φωνές και τις στρεβλώσεις. Η Γη της καρδιάς μου δίνει καταφύγιο σε όλα τα αδύναμα πλάσματα, αρχίζει διστακτικά το σούρουπο και τελειώνει αποκορυφωτικά την αυγή. Η Γη της καρδιάς μου δεν έχει χώρο για καμιά μοναξιά και για κανένα άλλο άνθρωπο.