Είναι σαν βομβαρδισμός. Μόνο που δεν ακούς τις βόμβες να σφυρίζουν ούτε και να σκάνε. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να μένεις μέσα και να φέρεσαι υπέροχα στους υπόλοιπους ανθρώπους, έστω κι από μακριά. Να νοιάζεσαι τηλεφωνικά, καθησυχαστικά και αισιόδοξα.
Όταν τελειώσει όλο αυτό, τίποτα δεν θα είναι ίδιο και θα χρειαστεί ακόμη περισσότερο το να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Γιατί είχαμε αρρωστήσει χρόνια.