< inbox >

Έφυγαν και οι τελευταίοι παραθεριστές για τη Μύκονο. Με πεθερές, παιδιά, σκυλιά, και τρία ιγκουάνα σε χρυσά κλουβιά. Με τα δισάκια τους στον ώμο, και δύο εικοσάευρα ραμμένα στις φόδρες των Ναπαπίρι αντιανεμικών τους. Προσμένοντας το καλύτερο αλλά και έτοιμοι, από προχθές, για το χειρότερο. Τους κούνησα το μαντήλι του αποχαιρετισμού στο λιμάνι και πήρα τον δρόμο της επιστροφής μαζί με τους υπόλοιπους εφτά Αθηναίους που θα μείνουμε πίσω να φυλάμε Θερμοπύλες. «Ποτέ τόσο πολλοί δεν χρωστούσαν τόσο πολλά σε τόσο λίγους», που είχε πει και ο περιπτεράς μου πέρσι τέτοια μέρα.