Ήταν γραφτό, το μουντό αυτό απόγευμα μιας απρόσμενα άκαρδης Δευτέρας, να παρατηρήσω ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο δίπλα στον κάδο απορριμάτων. Δυο μαδημένες γιρλάντες και μερικές σπασμένες μπάλες κρέμονταν από τα χλωρά κλαδιά του. Η εικόνα του, αν και συνηθισμένη για Γενάρη, τώρα, αρχές Δεκέμβρη, με ξένισε. Κάποιος συνάνθρωπός μας, σκέφτηκα, μπήκε στον κόπο να το αγοράσει, να το κουβαλήσει, και να το στολίσει. Μπήκε στο παιχνίδι των συμβάσεων και των συμβιβασμών. Αλλά τελικά, τελευταία στιγμή, άλλαξε γνώμη, και πριν από τις γιορτές αναμετρήθηκε με το κατεστημένο. Έκανε, και όχι από δειλία, τη μεγάλη άρνηση.