Βλέποντας χθες μία εκπομπή για ανάδειξη μουσικών ταλέντων, διαπίστωσα πως τουλάχιστον οι περισσότεροι που τραγουδούν -ασχέτως καλής, σωστής, μέτριας φωνής- δεν αγαπούν τα μπουζουκονταγλάν. Πέρα από ελάχιστες εμφανίσεις (2 ή 3 ανάμεσα σε 30) κατευθείαν από πίστα στη συνολική παρουσίαση του talent show, όλοι οι υπόλοιποι ήταν ποπ, ροκ, έντεχνο, σύγχρονο, δικό τους μίγμα, κλασικό από τραγούδι και επιρροές. Άρα, το κοινό είναι αυτό που θέλει έκπτωση των καλλιτεχνών. Το κοινό εμπορεύεται την ποιότητα, το είδος, το φάλτσο, την ομοιογενοποίηση, την εκγύμναση, το μπούστο, το λάθος και το σωστό. Οι καλλιτέχνες έχουν τη λόξα τους και αυτή να θέλει να γίνει φακές, ενοίκιο και μπεντζίνα, πρέπει να στρέψει την προσοχή του στην καψούρα, που πάλι θα αναρωτηθώ αν υπάρχει πέρα από τους θεατρινισμούς πάνω στο ντιριντάχτα τους τσιφετελιού.