Είναι μια από τις πιο εμβληματικές σκηνές του χρωματιστού κινηματογράφου (δεν λέω σύγχρονου, γιατί δεν θέλω να μετρήσω πόσα χρόνια μας χωρίζουν από τότε που γυρίστηκε), για πολλούς λόγους. Ο Ρούτγκερ Χάουερ (ως ρομπότ), έχοντας εξουδετερώσει τον διώκτη του Χάρισον Φορντ (ως άνθρωπο), αρχίζει έναν ποιητικό μονόλογο (που ασφαλώς έθρεψε τον Ταραντίνο), κι ενώ όλοι περιμένουμε ότι θα θανατώσει τον ήρωα, αυτός ο τρομερός και ματωμένος ρομπότ αφού ολοκληρώνει την παρλάτα του, λέει «Time… to die», σκύβει το κεφάλι και πεθαίνει ο ίδιος.

Για τον μονόλογο αυτόν, που μας έδωσε τη φράση «All those moments will be lost in time like tears in rain» και είναι δημιούργημα του ηθοποιού και όχι κανενός άλλου, ας ακούσουμε τι λέει ο σκηνοθέτης.

Κι αφού ακούσαμε αυτόν, πάμε στην πηγή. Τον ίδιον τον Χάουερ, τριάντα χρόνια αργότερα: «It can’t get any better».

Και τώρα, να πάτε να δείτε την ταινία, την παλιά και την καινούργια.