Το γεγονός ότι η Τζίτζι Χαντίντ εγκαινίασε το άνοιγμα του Νammos της Μυκόνου είναι το αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης του τουριστικού νησιού. Το γεγονός ότι το έκανε μαζί με τη Ρατακόφσκι, η οποία φορούσε αθλητικά λευκά παπούτσια με σατέν άλικο φόρεμα σε νυχτερινό κλαμπ, είναι το ελπιδοφόρο μήνυμα της αναπάντεχης casual ομπρέλας που αγκαλιάζει πλούσιους και φτωχούς που πίνουν μοχίτο και επιλέγουν το ίδιο σέλφι ίνσταγκραμ φίλτρο για τις φετινές διακοπές από την Λούτσα και τα Λουτρά της Ωραίας Ελένης έως την Αγία Νάπα και τον Μαυρίκιο.
Το επιπρόσθετο γεγονός ότι δεν ήμουν εγώ η επίτιμη καλεσμένη διαβάζοντας τη σελίδα 19 του βιβλίου μου αγκαλιά με τον μετρ του κλαμπ ενώ θα με χαστούκιζαν πίδακες της πιο ακριβής και θεσπέσιας σαμπάνιας του μαγαζιού και αφρώδεις ιριδισμοί θα έβρεχαν τα τατουάζ μου είναι απλώς θέμα ταξικής πάλης.
*Και επειδή είναι καλοκαίρι…