Δεν είμαι σίγουρη αν το μήνυμα του φετινού #AthensPride είναι εύστοχο. Δεν ξέρω καν αν είναι κατανοητό. Πάντως για μένα δεν είναι. Ειδικά η λέξη «θηλυκότητα» είτε είσαι μιλένιαμ είτε όχι δεν δύναται να αποσαφηνίσει πολλά με την αφηρημένη της «ύλη». Ενδεχομένως σε πολύ «τραβηγμένους» καιρούς θα ποινικοποιηθεί ως σεξιστική λέξη και θα εκπέσει σε μονοδιάστατη χρήση από μελό μυθιστοριογράφους. Συμβαδίζω με τη χρήση της λέξης ως προς τη διάθεση γνωστοποίησης του προσήμου του αισθήματος που θέλει να μεταφέρει ως μήνυμα, αλλά μάλλον διχάζει τελικά σε μια γιορτή για τα ίσα δικαιώματα των ανθρώπων ασχέτως σεξουαλικής ταυτότητας.

Την πιο σύγχρονη και επίκαιρη νοηματοδότηση που μπορώ να δώσω φέτος μετά την ψήφιση του συμφώνου συμβίωσης αλλά και της αναδοχής παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια είναι η πραγματική πια αγάπη για την ετερότητα, την διαφορετικότητα, τον άλλον όπως και αν είναι. Έχουμε δηλαδή πια τη δια νόμου ανοχή. Ας εστιάσουμε στη μετατροπή της ανοχής –μίας λέξης που προκαλεί δυσάρεστα συναισθήματα παρά τη ψύχραιμη κεντρομόλο δύναμή της- σε αγάπη.

Γιατί αν ήμασταν όλοι ίδιοι, θα ήταν πραγματικά πολύ βαρετά.

Εδώ ολόκληρο το μήνυμα της εκδήλωσης.