ήτοι
Συγκλονιστικαί ειδήσεις αφορώσαι εις τον πληθυσμόν νηπίων και γονέων της μαστιχοπαραγωγού και ωραίας Νήσου Χίου
του ανταποκριτού μας διά τον οποίον το σχόλιον αποτελεί είδησιν και αντιστρόφως
Τα νήπια της Νήσου Χίου συνδικαλίζονται πρωίμως κατά τρόπον υποδειγματικώς πρωτοποριακόν : διαθέτοντα οξείαν συνείδησιν της ηλικιακής ιδιαιτερότητός των και των εξ αυτής απορρεουσών ευθυνών και υποχρεώσεών των έναντι των νηπιαγωγών των, των γονέων των, της κοινωνίας και βεβαίως της σαρμανίτσας άμα τε και της κουδουνίστρας και πιπίλας των (της οποίας ένια εξ αυτών έχουν κατακτήσει το δικαίωμα να κάμνουν παρατεταμένην χρήσιν), συγκροτούν εκλεγμένας επιτροπάς αι οποίαι προβαίνουν αυθωρεί και παραχρήμα και αμελλητί εις καταγραφήν των ενημερώσεων εις τας οποίας επιδίδεται η νηπιαγωγός των καθημερινώς προς αυτά εις το νηπιαγωγείον των (το πρωτοποριακόν τούτο ενδέκατον χιακόν νηπιαγωγείον έχει καθιερώσει την δια τυπικών ενημερώσεων επικοινωνίαν των προώρως ανεπτυγμένων καθαροαίμων χιακών βλαστών του μετά της τυπικώς και εκ του περισσού αναλαβούσης τον ρόλον της παιδαγωγού των νηπιαγωγού), άμα δε τη επιστροφή των εν τη οικία των συνθέτουν εν τω άμα μετά της συνήθους ευροίας λόγου και εν γένει ρητορικής δεινότητος ως ίδιον της θαυματουργού των ελληνοχριστιανικής αγωγής και παιδείας θαυματουργικώς μεταγγιζομένης εις αυτά, ούτως ειπείν ενδομητρίως ήδη, μέσω αίματος, πλακούντος και άλλων θρεπτικών συστατικών, άγραφα μνημεία λόγου υπό μορφήν προφορικών ανακοινώσεων προς τους γονείς των ουχί μόνον των συμβάντων αλλά, ώ του θαύματος, και των συμβησομένων εν τη επικρατεία του νηπιαγωγείου των.
Ούτω την επαύριον της επετείου της εθνεγερτηρίου 25ης Μαρτίου, και κατά την 26ην Μαρτίου 2018, έτι συγκλονιζόμενα — τι λέγω; πυρέσσοντα!— υπό το κράτος του εθνικού ρίγους της προτεραίας , τα νήπια του 11ου Νηπιαγωγείου της ενδόξου Νήσου Χίου μας, επιστρέφοντα εκ του Νηπιαγωγείου των, ανεκοίνωσαν συνοφρυούμενα, και εμφανώς τεθορυβημένα, συλλογικώς, και μετά πάσης επισημότητος εις τους γονείς των ότι κατά την τυπικήν ημερησίαν των ενημέρωσιν υπό της νηπιαγωγού των επληροφορήθησαν ότι κατά την 27ην Μαρτίου, ήτοι την επαύριον, και τόσον προκλητικώς σιμά εις την εθνεγερτήριον, αναμένεται εις την χιακήν επικράτειάν των ξένον και αλλοδαπόν, αλλόμορφον και αλλόκοτον νήπιον προερχόμενον εκ του μακρινού Ιράκ της Μεσοποταμίας, Κύριος οίδεν ποία μικρόβια κομίζον εκ των προσχωσιγενών εδαφών μεταξύ Τίγρεως και Ευφράτου, ά πιθανόν σκοπεί υπούλως να μεταδώσει εις τα στεγανά εν πάση περιπτώσει και απειροκαλή εδάφη της ωραίας και μαστιχοπαραγωγού Νήσου μας δήθεν νηπιάζον εν ώ χρόνω υπούλως μεταδίδει μεσοποταμίους βαρείας ασθενείας παραλύον και τα λοιπά μέλη των οικογενειών μας δια αλλεπαλλήλων αναμεταδόσεων. Και κατέληγον τα νήπια μετά εμφανούς αγωνίας συστρεφούσης τα αθώα τρυφερά μέλη των πως η νηπιαγωγός των εσύστησεν εις αυτά Κύριος οίδεν υπό ποίας νοσηράς επιπνοίας εμπνεομένη να υποδεχθούν το ιρακινόν νήπιον μετά πάσης ευαρεσκείας, φιλανθρωπίας και φιλοξενίας, διευκολύνοντα τρόπον τινά την είσοδον μεγάλων και μικρών ιών και βακτηρίων εις την ωραίαν νήσον. Νίπτουν χείρας και πόδας είπον τα νήπια δι’ όσα μέλλουσιν συμβήναι. Και απεχώρησαν.
Αυθημερόν και πληττόμενον ως εν αγρία θαλασσοταραχή υπό παντοίων υπονοιών περί των χειροτέρων, τεράστιον πλήθος γονέων επίεσεν αλλήλους γενικώς και ισχυρώς συνεγειρόμενον και απαιτούν άμεσον σύγκλησιν συνελεύσεως του αρμοδίου Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων δια την 5. 30 μεταμεσημβρινήν με θέμα “Προβληματισμοί προκύψαντες από ιρακινόν νήπιον και έκφρασις γνώμης περί των επιπλοκών και της τύχης του”. Ούτοι, αφού, όπως με συγκινητικήν και αφελή χάριν λόγου δηλούν, απομακρύνουσαν πάσαν υποψίαν περί τυχόν κακοβουλίας ή και κακεντρεχείας των έναντι τυχόντος ξένου νηπίου εμβολίμου και παρεισάκτου και ίσως και ανεμβολιάστου, -αφού λέγω δηλούν ρητώς με τα ζωηρώς παραστατικά ελληνικά των πως «όλοι σταθήκαμε με ευαισθησία στο άκουσμα» -και πράγματι, τους φαντάζεται κανείς με την μεταδημοτικήν των ισταμένους εις το ύψος του ακούσματός των μετά συγκεκινημένης ευπαθείας ως εάν εχρειάζετο να ισορροπούν εις την ακμήν του ουρανοξύστου της συγκινήσεώς των και αφ’ υψηλού να ατενίζουν το ασήμαντον και χαμερπές νήπιον—και εν μέσω των κροκοδειλίων δακρύων των να αναπολούν σχεδόν μετά απολαύσεως τας θλιβεράς περιπετείας του νηπίου σκαμπανεβάζοντος εις ποταμούς, σωσίβια πορτοκαλόχροα, παραποτάμους, σχεδίας και θαλάσσας και αγραυλούντος εις σκηνάς έως ότου εξοκείλει πάνυ βρεγμένον εις την μακαρίαν και στεγανήν ωραίαν Χίον – εκφράζουν τον αβυσσαλέον προβληματισμόν των δια «κάποια θέματα» όπως δημοσιο-κρατικο-εκθεσιακο-ευπρεπώς το διατυπώνουν.
Και ερχόμεθα εις τα «θέματα»: Άκουσον άκουσον, επισημαίνουν, το ιρακινόν νήπιον -αν είναι δυνατόν-δεν ομιλεί ελληνικά-τόσον απολίτιστα είναι τα βασίλεια του Τίγρεως και του Ευφράτου ώστε δεν διδάσκουν την ωραιοτέραν των γλωσσών εις τα νήπια. Τα ιδικά μας ελληνικά νήπια ομιλούν τουλάχιστον, εκ γενετής, μιαν άλλην γλώσσαν, την ιδιάζουσαν διάλεκτον μιας λησμονημένης πλέον ηλικίας της οποίας είμεθα όλοι νοσταλγοί, ομιλούν απταίστως διεθνή νηπιακά. Είμεθα δε προς το τέλος του νηπιακού σχολικού έτους ότε τα ιδικά μας νήπια ομιλούν απταίστως τα νηπιακά τα οποία εδιδάχθησαν κατά την διάρκειαν μιας ολοκλήρου σχολικής χρονιάς, δια να μην αναφέρομεν ότι αι ρίζαι και απαρχαί των ορθών νηπιακών είναι και πάλιν – τι άλλο; —τα ελληνικά μας. Ενώ το παρείσακτον ιρακινόν νήπιον τι εδιδάχθη έν ολόκληρον σχολικόν έτος ανά τας αγυιάς και τα ρύμας; Πώς θα «ενταχθεί»; Διερωτώνται. Πώς θα συσφιχθούν διπλωματικώς και επαρκώς αι νηπιακαί ελληνο-ιρακιναί σχέσεις; Εισηγούνται δε κατά πρώτον το ξενικόν νήπιον να διδαχθεί υποβαλλόμενον εις αυστηράν εντατικήν εκπαίδευσιν άρτια νηπιακά ελληνικά, και αφού επιτυχώς αποφοιτήσει υποβαλλόμενον εις αυστηράς εξετάσεις με βαθμόν «άριστα», της αριστείας ούσης εγγυήσεως πατριωτικής, θρησκευτικής και εν γένει συνειδήσεως, τότε να εξετάσομεν την δυνατότητα εντάξεώς του εις μιαν κοινωνίαν αριστούχων νηπίων όπου οι παντοίοι νηπιώδεις αυτοσχεδιασμοί (παρατακτικαί συνθέσεις μετά συμφύρσεων ως παντοποίησα, π.χ. θα γίνω παντοποίησα αντί του θα γίνω παντοπώλισσα ή απλώς θα γίνω ποιήτρια, κουφάλληλος αντί κωφάλαλος κτλ.) απαγορεύονται αυστηρώς. Ας του διατεθεί, επιτέλους, του παρεισάκτου ιρακινού νηπίου, επιτέλους, εις (1) αποκλειστικός εκπαιδευτής, οπότε αγόμεθα και εις επίλυσιν του προβλήματος της ανεργίας ό αντιμετωπίζει η χειμαζομένη χώρα μας, δι’ ενός ειδικού και αποκλειστικού ειδικού εκπαιδευτού νηπιακών ελληνικών δι’ έκαστον ιρακινόν νήπιον ό ήθελε παραστρατήσει εις τα ακτάς μας.
Είναι γνωστόν τοις πάσιν το υψηλόν επίπεδον ενημερώσεως περί τα ιατρικά θέματα των Ελλήνων γονέων διότι όλοι γνωρίζουν ότι είμεθα απόγονοι του Ασκληπιού ο οποίος κατήγετο από τα Τρίκαλα, όπως ο Τσιτσάνης, και σχεδόν και ο Ευάγγελος Αβέρωφ, ο οποίος διέμενε στην Κηφισιά. Επιπλέον παρακολουθούμεν ανελλιπώς όλας τας ιατρικάς εκπομπάς της τηλεοράσεως και έχομεν και γνώμην δι’ όλας, ακόμη και τας πλέον προσφάτους και καινοτόμους θεραπείας. Τοιουτοτρόπως άμα τω κηρυχθέντι συναγερμώ επί τω ιρακινώ νηπίω ηλέγξαμεν εν ριπή οφθαλμού άπαντα τα εμβόλια ά φέρει το παρατυχόν νήπιον δι’αυτοψίας και γυμνούντες αυτό και αναψηλαφώντες τας επιφανείας του ίνα ανιχνεύσομεν σημεία δαμαλισμού, φυματιώσεως και Κύριος οίδεν τι άλλο. Έ, σας διαβεβαιούμεν πως είναι ελλιπώς εμβολιασθέν και ας μην εισέλθομεν εις ανιαράς λεπτομερείας. Τα λεγόμενα «χαρτιά» του είναι ελλιπέστατα και προτείνομεν να τεθεί το νήπιον εις καραντίναν έως ου ευρεθεί αρμόδιος παιδίατρος να βεβαιώσει περί της υγείας του και παρέλθει το δέον διάστημα εκδηλώσεως όλων των παιδικών ασθενειών, της γαλλικής και της κατά φαντασίαν συμπεριλαμβανομένης.
Βαθείαν πείραν έχοντες όλων των θεμάτων των αφορώντων εις τα νήπια, έχομεν γνώσιν της περιπτώσεως κατά την οποίαν τα νήπια «ξεχειλώνουν». Ναι, ξεχειλώνουν, και λυπούμεθα δια το κακέμφατον της εκφράσεως. Το νηπιαγωγείον μας είναι ήδη βεβαρυμένον με πολυπληθή νήπια και δεν χωράει ούτε ένα επιπλέον. Πολλώ μάλλον που δια του «ξεχειλώματος» είναι δυνατόν να προκύψουν ανεπιθύμητοι και απερίγραπτοι εις τα χρονικά νηπιακαί επιμειξίαι ας ουδείς θα ενέκρινε. Δια να αποφευχθούν ταύτα, εισηγούμεθα την μεταφοράν και απομάκρυνσιν του ιρακινού νηπίου, και δανειζόμεθα προς τούτο ορισμένας εκφράσεις βολικάς μεταδομικού λεξιλογίου όπως «δομαί», «ομόγλωσσα», «όμορα», «το νήπιον να λειτουργήσει», και επιτέλους βρε αδερφέ ας πάει στο διάολο το ιρακινόν νήπιον εις κάποια όμορα οικόπεδα της μακρινής υφαλοκρηπίδος, όπου ανέτως θα διδαχθεί τα ιρακινά νηπιακά μετά των ομογλώσσων της Μεσοποταμίας. Όχι και να καταλαμβάνει θέσιν ελληνικού δημοσίου ψυχιατρείου και— μετά συγχωρήσεως— νηπιαγωγείου. Ως εδώ και μη παρέκει.
…Ως εδώ και μη παρέκει, πράγματι: είναι, κύριοι, δυνατόν εν μέσω της εντατικής, εργώδους, ούτως ειπείν, εν τω νηπιαγωγείω ενασχολήσεως των ελληνικών νηπίων μας με την από στήθους εκμάθησιν και εμβάθυνσιν των επικαίρων Ακολουθιών της Μεγάλης Εβδομάδος της μεγαλυτέρας των χριστιανικών και ορθοδόξων εορτών, του Αγίου Πάσχα, ότε αυτό τούτο το νηπιαγωγείον εις ουδέν υπολείπεται ισλαμικού ιεροσπουδαστηρίου, κοινώς μεντρεσέ, και προς ην εμβάθυνσιν εκτός των πασχαλινών ωοβαφών και διακεκοσμημένων πρωτοτύπως λαμπάδων επιστρατεύονται βίντεο και παν εποπτικόν μέσον βοηθούν τα νήπια εις τα συζητήσεις του Θείου Δράματος και την εξαγωγήν αρμοδίων συμπερασμάτων βοηθούντων των νηπιαγωγών μας, είναι, λέγομεν, δυνατόν να ταράττει απροόπτως την κατανυκτικήν ατμόσφαιραν της αιθούσης η αιφνιδιαστική παρουσία, τι λέγομεν, η απαιτητική, εκβιαστική και βάρβαρος παρουσία μουσουλμανικού νηπίου το οποίον μόνον ένα αλλάχου άκμπαρ μπορεί να εισφέρει εις την κατάνυξιν της στιγμής, και σαλάαμ αλέκουμ, το θρασύτατον άπιστον, απαιτεί χειρουργικώς να ενοφθαλμίσει το πιστόν νηπιακόν μας σώμα;
Μετά τιμής προς όσους δει
Ο σύννους Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 11ου Νηπιαγωγείου της ωραίας και μαστιχοπαραγωγού Νήσου Χίου
