Βρέθηκαν, λέει, αγκαλιασμένοι. Ήταν, προφανώς, οικογένεια. Μια τελευταία αγκαλιά. Παιδί μου. Μαμά. Κανονικά θα έπρεπε η ανθρώπινη αγκαλιά να είναι πυρίμαχη. Κανονικά θα έπρεπε να δημιουργεί έναν μεταφορικό χώρο μέσα στον φυσικό, όπου καμιά δύναμη να μην μπορεί να τον σκεπάσει. Ίσως και να το έκανε. Ίσως όσοι κάηκαν αγκαλιασμένοι να έχουν με έναν τρόπο σωθεί. Και ίσως όταν συνειδητοποιείς ότι η ζωή σου τελειώνει τόσο απρόβλεπτα, τόσο ξαφνικά, τόσο από το πουθενά, ο κάθε άνθρωπος που τρέχει πανικόβλητος δίπλα σου να είναι ταυτόχρονα μάνα σου, πατέρας σου, παιδί σου κι αδελφός σου. Και αγκαλιάζεστε σαν συνεννοημένοι, εσείς οι ξένοι. Πριν τελειώσουν τα πάντα δηλώνετε ότι υπήρξατε άνθρωποι. Και ψάξατε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο την αγκαλιά απέναντι στην κοινή όλων μοίρα, την ζεστασιά του ανθρώπινου σώματος απέναντι στην αποτρόπαια ζέστη της πυρκαγιάς, την διαύγεια του αληθινού βλέμματος του άλλου απέναντι στην ασφυξία των πυκνών καπνών. Η αγκαλιά σας είναι το αποτύπωμα της ανθρώπινης ύπαρξης. Μπαίνουμε μέσα της για να κρυφτούμε από τον τόπο του κρανίου.
Το αποτύπωμα
24-07-2018
https://kyriosli.blogspot.com/2018/07/blog-post_29.html
(Ανάλογο περιεχόμενο, αλλιώς γραμμένο)
To έχω διαβάσει πάνω από 100 φορές. Και κάθε φορά με αγγίζει βαθύτερα. Εχω επιχειρήσει μια μετάφραση στα αγγλικά, έχω την άδειά σας να τη μοιραστώ;
Την έχετε.
Κείμενο που μαλακώνει τον πόνο Αγάπη και Ευσπλαχνία είναι το ζητούμενο
Ακριβώς έτσι. Ο ανείπωτος πόνος δεν σβήνεται παρά μόνο με την ευσπλαχνία.
Πόση ποίηση μπορεί να ξεπηδήσει από τη φρίκη και τον σπαραγμό!
Ο μεγαλύτερος φόβος του ανθρώπου : ο φόβος της απόλυτης μοναξιάς. Ίσως αυτό είναι ο φόβος του θανάτου. Ίσως γι αυτούς τους ανθρώπους αυτή η έσχατη αγκαλιά, ενστικτωδώς κάπως, τους προστάτεψε από τον υπέρτατο φόβο… Αλλά, τότε κι αυτό ακόμη δε θα ήταν μια ιδιοτελής παρόρμηση αυτοπροστασίας; Όσο για τους ζωντανούς, πόσοι θα καταφέρουμε να βρούμε μια γνήσια φιλόξενη αγκαλιά ή να χαρίσουμε απλόχερα τη δική μας πριν από την ύστατη ώρα; (Συγγνώμη που καταθέτοντας αυτές τις σκέψεις, έτσι αυθόρμητα, μάλλον ισοπεδώνω τη γεμάτη ευαισθησία προσέγγισή σας. Δεν είχα τέτοια πρόθεση…)