Το καραφλό αγόρι με το θεληματικό πηγούνι και την σπουδή στην έπαρση μας λέει πως τρώει φακές εδώ. Τις ήξερα τις φακές για των φτωχών τη σούπα που σε θρέφει και σε αδράχνει, αλλά για ρεκλάμα ευζωίας σε ένα σινιέ σετ πιάτων δεν το περίμενα να τη δω. Από ταξική συνείδηση, από ινάτι και δικαιωματική απελευθέρωση των ριζών ντϊενάϊ των φακών τις θέλω πίσω στο καρό μας το τραπεζομάντηλο χωρίς ντοματίνια και λευκό τυρί χωρίς γλουτένη, αλλά με ελιές και φέτα και ουστ από εδώ με τα ντελικατέσεν σας.

Το σημείο με όλα αυτά τα πανέμορφα φρέσκα κορίτσια που παρουσιάζονται καθημερινά στην τιβί είναι πως τις συναντάς απείρως αργόσχολες. Πολύ φεμινιστική η τηλεόραση σας με πλήθος γυναικών να κατακλύζουν την οθόνη και να τσιμπολογάνε από λόγια, τραγούδια και κανταΐφια μέχρι νεωτέρας. Ευχαριστούμε πολύ, πάμε πολύ μπροστά έτσι.

Βέβαια το να είσαι αργόσχολος δεν είναι καθόλου μακάβριο. Τουναντίον, είναι θεάρεστο έργο, πανανθρώπινο και ας το έχουν κακοποιήσει ποικιλοτρόπως οι άνθρωποι που έκαναν μπίζνες-θρησκεία και το χρυσωμένο χάπι του υπερανθρώπου απαραίτητο. Είναι αξιόλογο να είσαι αργόσχολος από ιδεολογία, από αγάπη για την ενατένιση, από την ανάγκη για ταβανοθεραπεία ή ακόμη για λόγους δημιουργικότητας ή για την απόλυτη ξεκούραση, ντόλτσε φαρ νιέντε. Αλλά να είσαι αργόσχολος για να ικανοποιείς άλλη μία καταναλωτική ανάγκη ώστε να πάψεις να ακούς τι αισθάνεσαι και τι σκέφτεσαι με την ισάξια βαρύτητα των δυο και την εντελώς ισομερή καταπάτηση τους είναι ένα άλλο ζήτημα που το βρίσκω πιο ξερό από οτιδήποτε μπορεί η ελληνική τηλεόραση να παρουσιάσει.

Τέλος, διαβάζω εδώ πως τα γυαλιά του Μονέ πουλήθηκαν πολλούς μισθούς και δέκατους τρίτους μάλιστα συν στην τελική ζημιά. Είναι να αναρωτιέσαι πως μεταμορφώνεται έτσι η ειδωλολατρία και ποτέ δεν ακυρώνεται μα αναζωπυρώνεται κάθε αιώνα και χρονική στιγμή. Μα τα γυαλιά; Αυτό σε φέρνει κοντά στον μεγάλο αυτόν ζωγράφο; Ήταν μέρος της τεχνικής του, αλλά μην το λιβανίζετε με αυτόν τον τρόπο.

Κατά τα άλλα είναι μία ήρεμη Τρίτη… μην νομίζετε.