Aπό την πρώτη στιγμή που ο Σταύρος Θεοδωράκης το έπαιξε πολιτικός αρχηγός, τον λοιδόρησα, τον τρολάρισα, τον απαξίωσα και τον κορόιδεψα όσο λίγοι. Δεν αισθάνομαι καμία ανάγκη να ζητήσω συγγνώμη, αφού λοιδόρησα, τρολάρισα, απαξίωσα και κορόιδεψα μια πολιτική ατζέντα, η οποία στο οικονομικομνημονιακό σκέλος μου ήταν και εξακολουθεί να μου είναι απεχθής, ενώ έχει μαζέψει δίπλα του κι ουκ ολίγα πολιτικά κατακάθια. Αισθάνομαι όμως την ανάγκη να αναγνωρίσω αφενός ότι στο οικονομικομνημονιακό σκέλος όσα έλεγε λέει και δεν κωλοτούμπιασε ποτέ και αφετέρου και κυρίως ότι σε όλα τα υπόλοιπα, από το σκοπιανό ως κάθε μα κάθε νομοσχέδιο που αφορούσε δικαιώματα, δεν έκανε μικροπολιτική, έβαλε πλάτη, στήριξε, ψήφισε, έδειξε συνέπεια και Αρχές. Οπότε ως κάποιος που τον έχει κατασπαράξει επαναληπτικά, δικαιούμαι να πω δημόσια κι ένα ρισπέκτ Σταύρο Θεοδωράκη.